Umowy przewozu i transportu

Umowy przewozu i transportu mogą być zawierane zarówno dla doraźnych potrzeb administracyjnych, zaopatrzenia lub przy inwestycjach, jak również jako stałe umowy dla zaopatrzenia w surowce i materiały produkcji i dostaw produktów przedsiębiorstwa czyli sprzedaży towarów. Ze względu na cel i zakres działań może to być przewóz profesjonalny dokonywany przez profesjonalnych przewoźników lub spedytorów, z którymi zawiera się umowy na dłuższy czas. Mogą to być też doraźne umowy transportu lub transport okazjonalny dla doraźnych potrzeb. Te dwa warianty umów prezentujemy poniżej.

Wybierz wariant dokumentu do pobrania:

Wariant I Umowa przewozu rzeczy

Wariant I

Umowa przewozu rzeczy

Stronami Umowy przewozu są przewoźnik i nadawca. Przewoźnik  w ramach działalności swojego przedsiębiorstwa prowadzi działalność transportową, stale, zawodowo i zarobkowo trudni się przemieszczaniem rzeczy lub osób. Świadczenie polega tu na przemieszczeniu rzeczy od chwili nadania do miejsca przeznaczenia i wydania odbiorcy za potwierdzeniem odbioru (umów, w których przewóz jest elementem dodatkowym, nie należy kwalifikować jako umów przewozu).

 

Przewóz

Umowa przewozu jest umową nazwaną w Kodeksie cywilnym. Jej przedmiotem jest przewiezienie za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Strony winny ustalić w umowie czas przewozu, rodzaj środka transportu, trasę, kwestię rozładunku.

 

Przewóz grzecznościowy

Przepisów dotyczących umowy przewozu nie stosuje się do tzw. przewozów grzecznościowych i okazjonalnych. Kryterium odróżnienia jest m.in. nieodpłatny charakter, jak również brak statusu przedsiębiorcy po stronie przewoźnika.

 

Wzór umowy przewozu

Umowę przewozu kwalifikuje się jako umowę rezultatu. Przewoźnik nie może się uwolnić od odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy w ten sposób, że powoła się na swoje staranne działanie przy przewozie rzeczy lub osób.

Wariant II Umowa transportu okazjonalnego

Wariant II

Umowa transportu okazjonalnego

W Umowie transportu okazjonalnego usługodawca jest stroną zobowiązująca się do okazjonalnego przetransportowania towaru lub rzeczy. Nie musi on być przedsiębiorcą, który w ramach działalności gospodarczej prowadzi działalność transportową. Jednak jeżeli taką prowadzi, to musi zawierać Umowę przewozu i stosować przepisy Kodeksu cywilnego o przewozie i przepisy Ustawy prawo przewozowe z dnia 15 listopada 1984 r.

 

Transport niezawodowy

Umowa transportu jest umową nienazwaną w Kodeksie cywilnym. Jej przedmiotem jest przewiezienie za wynagrodzeniem albo bez niego osób lub rzeczy. Strony winny ustalić w umowie czas przewozu, rodzaj środka transportu, trasę, kwestię rozładunku.

 

Przewóz grzecznościowy

Przepisów dotyczących umowy przewozu nie stosuje się do tzw. przewozów grzecznościowych i okazjonalnych. Kryterium odróżnienia jest m.in. nieodpłatny charakter, jak również brak statusu przedsiębiorcy po stronie przewoźnika.

 

Zasada swobody umów

Przywołana już wcześniej zasada swobody umów pozwala uczestnikom obrotu na ułożenie łączącego ich stosunku prawnego według własnego uznania. Nie można jednak uczynić tego sprzecznie z naturą danego stosunku, wbrew ustawie i zasadom współżycia społecznego.

Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

Przejdź do Twój e-PIT

Masz nietypowy problem?

Zapytaj naszego eksperta

Szukasz innego wzoru dokumentu?

Skorzystaj z wyszukiwarki