Znajdź interesujący Cię kazus prawny
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zwalnia od opodatkowania „dostawę” czyli sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W praktyce pojawił się problem, gdyż Urzędy Skarbowe uważały, iż dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy. Natomiast podatnicy stali na stanowisku, iż w razie braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków. W tym kazusie przedstawiamy jak tę kwestię rozwiązał Naczelny Sąd Administracyjny.
Rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego[1]:
W świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2020 poz. 106), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
Stan faktyczny:
Państwo Kowalscy w dniu 9 czerwca 2010 r. kupili od Pana Wiesława Budrysa nieruchomość w gminie Strzelce Opolskie. Nieruchomość ta była oznaczona w ewidencji gruntów jako grunt rolny. W gminie Strzelce Opolskie nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie określono warunków zabudowy tej nieruchomości. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nieruchomość kupiona przez państwa Kowalskich została określona jako „tereny rozwojowe, mieszkaniowo – usługowe”.
Pan Wiesław Budrys zajął stanowisko, że sprzedaż tej nieruchomości nie jest opodatkowana podatkiem VAT i korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Uważał on, że w razie braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków.
Minister Finansów w interpretacji indywidualnej, sporządzonej na wniosek Pana Wiesława Budrysa uznał, iż stanowisko Pana Wiesława jest nieprawidłowe. Swoją decyzję uzasadnił, tym, iż art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacji. W związku z tym dla określenia czy dany teren ma przeznaczenie budowlane, obowiązujące powinno być studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy.
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
- Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Rozstrzygane zagadnienie:
Czy w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu terenu decydujące znaczenie ma studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy, czy ewidencja gruntów i budynków?
Rozstrzygnięcie:
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnienie od podatku przysługuje względem dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów m. in. o charakterze rolnym, leśnym lub działek rekreacyjnych.
Z art. 9 upup wynika, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tworzy się w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego. Określa jedynie – jako akt planistyczny – politykę przestrzenną gminy i wiąże wewnętrzne organy gminy w ich planach przy sporządzaniu projektów planów miejscowych. W związku z tym określa tylko kierunki i sposoby działania organów i jednostek pozostających w systemie organizacyjnym aparatu gminy przy sporządzaniu projektu przyszłego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Studium stanowi jeden z etapów poprzedzających uchwalenie planu i nie może tym samym w żadnym przypadku stanowić podstawy do wydawania decyzji. Jego postanowienia nie mogą wpływać na sytuację prawną obywateli i ich organizacji.
Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pgik dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych. W tym przypadku zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawę wymiaru podatku należy rozumieć zarówno określenie przedmiotu opodatkowania, jak i objęcie określonych gruntów zwolnieniem od opodatkowania. Organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań podatkowych od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.
W związku z powyższym Pan Wiesław Budrys miał rację, twierdząc, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie może stanowić podstawy do ustalenia prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług. W związku z tym, że sprzedawana przez niego nieruchomość w ewidencji gruntów i budynków była oznaczona jako grunt rolny, to nie ma on obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług w związku z jej sprzedażą.
--
[1] Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt. I FPS 8/10
Pamiętaj:
Wpisz nasz KRS 0000318482 w Deklaracji Podatkowej Twój e-PIT
Dziękujemy!
Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?
A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.
A czy wiesz, że...
Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?
KRS 0000318482
Warto wiedzieć
