Tarcza 3.0 – świadczenia postojowe - mikroPorady.pl - Biznesowe wsparcie z najlepszej strony

Szybko, łatwo i na klik... z nami rozliczysz swój PIT
Przejdź do Twój e-PIT
- A
- A
- A
Pytania do eksperta

Porada powstała w ramach działalności non-profit Fundacji Akademia Liderów.
mikroPorady.pl są projektem Fundacji, który pomaga polskim mikroprzedsiębiorcom na każdym etapie prowadzenia działalności.

Ty też możesz pomóc w rozwoju polskiej mikroprzedsiębiorczości.
Wpłać darowiznę na rzecz Fundacji

Rozwiązania zawarte w Ustawie COVID-19 obejmują nie tylko przedsiębiorców zapewniających miejsca pracy, ale również osoby, które prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą czy wykonują prace na podstawie umów cywilnoprawnych. Ustawodawca skierował dla nich pomoc w postaci wypłat, funkcjonujących pod nazwą „świadczeń postojowych”.

Ustawa Tarcza 2.0. wprowadziła zmianę, zgodnie z którą świadczenie może być przyznane nie więcej niż trzykrotnie. Możliwe jest zatem trzykrotne ubieganie się o świadczenie postojowe. Warunkiem przyznania kolejnego świadczenia postojowego jest wykazanie w oświadczeniu, że sytuacja materialna wykazana w pierwotnym wniosku nie uległa poprawie.

Wysokość świadczenia

Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 80% minimalnego wynagrodzenia, obowiązującego w 2020 roku (co daję kwotę 2.080,00 zł) i nie podlega oskładkowaniu i opodatkowaniu.

Wyjątkiem od powyższej zasady mają być świadczenia wypłacane przedsiębiorcom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, dla których zastosowanie znajdują przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej i którzy korzystali ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie regulacji szczególnych (art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o podatku VAT). Będą oni mieli prawo do świadczenia postojowego w wysokości zaledwie 50% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 2020 roku, ze względu na brak możliwości weryfikacji przychodu osiąganego przez tych przedsiębiorców.

Jeśli chodzi o osoby wykonujące umowy cywilnoprawne, wyjątek od wspomnianych 80% dotyczy przypadku, gdy suma przychodów z umów cywilnoprawnych uzyskana w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie wynosi mniej niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia w 2020 roku - wtedy świadczenie postojowe przysługuje w wysokości sumy wynagrodzeń z tytułu wykonywania tych umów cywilnoprawnych.

Dla kogo?

Świadczenie postojowe ma przysługiwać osobom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą oraz pracującym na podstawie umów cywilnoprawnych, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna. Nie są to jednak jedyne kryteria. Kluczowe jest, aby osoby te nie podlegały ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu. Co więcej, nie muszą być obywatelami polskimi – świadczenie przysługuje również cudzoziemcom, którzy przebywają na terytorium Polski legalnie (np. posiadają prawo pobytu lub prawo stałego pobytu).

Poza wymogami stricte podmiotowymi, Ustawa wskazuje też na inne kryteria, które trzeba spełnić, aby otrzymać świadczenie. Są one odmienne dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą i wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych. I tak:

osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą otrzyma świadczenie postojowe, jeśli rozpoczęła działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 roku i nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a jej przychód uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc (np. wniosek złożony został w kwietniu, przychód z marca 2020 roku jest o 15% niższy niż przychód z lutego 2020 roku). Tarcza 2.0. zniosła kryterium, zgodnie z którym przychód ten nie mógł być wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału.
świadczenie przysługuje też osobom, które rozpoczęły działalność przed dniem 1 lutego 2020 roku i co prawda podjęły decyzję o zawieszeniu działalności, ale zrobiły to po 31 stycznia 2020 roku. Tarcza 2.0. zniosła wymóg, zgodnie z którym przychód uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie mógł być wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Wymogi zawarte powyżej w pkt 1) i 2) nie mają jednak zastosowania, jeżeli do osoby prowadzącej pozarolniczą działalność mają zastosowanie przepisy dot. zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej i która korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisów szczególnych (art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku VAT).

W przypadku osób wykonujących umowę cywilnoprawną, kryteria te są prostsze – wystarczy, że umowa cywilnoprawna została zawarta przed dniem 1 kwietnia 2020 roku, a przychód z umowy cywilnoprawnej uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa GUS.

Uprawnienia do świadczeń postojowych nie sumują się w razie ich zbiegu.

Złożenie wniosku

Wniosek kieruje się do ZUS, przy czym osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą robią to osobiście, a osoby wykonujące pracę w ramach umów cywilnoprawnych – za pośrednictwem zleceniodawcy/zamawiającego. Wniosek należy złożyć najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym został zniesiony ogłoszony stan epidemii. ZUS ma obowiązek wypłacić świadczenie „niezwłocznie po wyjaśnieniu ostatniej okoliczności niezbędnej do jego przyznania”, co jest sformułowaniem dość ogólnym. Świadczenie przyznawane jest w drodze decyzji administracyjnej, co rodzi możliwość złożenia od niej odwołania, w razie gdyby była odmowna. Świadczenie postojowe może zostać przyznane ponownie, na podstawie oświadczenia osoby uprawnionej, której wypłacono świadczenie postojowe. Wypłata po raz kolejny świadczenia postojowego może zostać dokonana nie wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu wypłaty świadczenia postojowego.

Materiał publikowany bezpłatnie dzięki współpracy z Kancelarią Gessel – stan prawny – 19 maja 2020 r.

JDG a umowa o pracę

Osoba, która ktra zamierza rozpocząć własną działalność powinna przeanalizować co jest bardziej korzystne. Prowadzenie swojej firmy ma mnóstwo zalet, ale etat wiąże się z większą stabilizacją. Zanim podejmiemy decyzję w tym zakresie, warto poznać różnice pomiędzy etatem a jdg.

Działalność gospodarcza a umowa o pracę

Praca na etacie najczęściej wiąże się może z ośmiogodzinną zmianą pod kierownictwem pracodawcy, w miejscu przez niego wyznaczonym. Stanowi także pewność płatnego urlopu, święta, a niekiedy także profity jak darmowy karnet sportowy. Umowa o pracę wiąże się przede wszystkim ze stałą, regularną pensją. Zalet etatu jest wiele i nierzadko trudno przeliczyć je na finanse. Jednak w wielu branżach – takich jak IT, grafika, reklama itp. – gdzie praca odbywa się w systemie projektowym, etatowy pracownik nie jest niezbędny. Pracodawcy preferują wówczas współpracę z osobami posiadającymi własną działalność gospodarczą.

Posiadając własną działalność liczyć się trzeba z nienormowanym czasem pracy, samodzielnymi decyzjami i rozliczaniu się na własny rachunek. Jednak własna działalność daje także znacznie większą swobodę działania, co może przekładać się na większą rozmaitość zleceń i większe zarobki.

Opodatkowanie i składki ZUS

Działalność gospodarcza i umowa o pracę to dwie różne formy zatrudnienia, które różnią się między innymi sumą odliczeń – a więc różnicą między kwotą i brutto i netto. To szczególnie ważne, gdy zastanawiamy się nad przejściem z etatu na działalność i chcemy w ten sposób co najmniej utrzymać dotychczasowy poziom zarobków, a najlepiej zarabiać więcej.

Trzeba wówczas pamiętać, że na etacie realne wynagrodzenie odpowiada kwocie brutto, a nie netto, a realny koszt etatu dla pracodawcy jest jeszcze wyższy. Koszty pracodawcy często są elementem, o którym zapominają pracownicy – a pracodawca odprowadza składki społeczne i zdrowotne do ZUS, opłaca fundusz pracy i zaliczki na podatki. Osoby, które zdecydują się na własną działalność, będą musiały jako przedsiębiorcy robić to samodzielnie.

Pracownicy na etacie nie mają dużego manewru w kwestii optymalizacji podatkowej. Podatki płacą według skali, a zatem jest to albo 18, albo 32% i w większości przypadków mają ustawowo określone koszty uzyskania przychodu. Tymczasem przedsiębiorcy, w zależności od rodzaju wykonywanej działalności, mogą rozliczać się ryczałtowo, korzystać ze skali z uwzględnieniem realnych kosztów uzyskania przychodu albo rozliczać się za pomocą karty podatkowej. Pole manewru do zminimalizowania należnych podatków jest więc bardzo duże, co przekłada się na poziom ich realnych dochodów na rękę. Rozważając etat, czy działalność należy zatem wziąć pod uwagę także i tę zmienną.

Etat i działalność a czas pracy

Najczęściej czas pracy na etacie to średnio 8 godzin dziennie. Zdarzają się jednak również sytuacje, w których pracownik musi pozostać w pracy „po godzinach”. Niekiedy wiąże się to z dodatkowym zarobkiem, ale nie zawsze. W tym wypadku zaletą działalności gospodarczej jest to, że z czasu pracy rozliczamy się sami przed sobą. Większość przedsiębiorców nie ma oporów przed poświęceniem większej ilości czasu na pracę dla siebie i na rzecz własnej firmy, w przeciwieństwie do pozostania dłużej na polecenie pracodawcy. Dlatego też zastanawiając się jak założyć działalność gospodarczą, należy przeanalizować opłacalność przejścia “na swoje” pod kątem czasu pracy – to pozwoli oszacować, jaka była prawdziwa stawka godzinowa i umożliwi wycenianie naszego czas

W tabeli przedstawiliśmy również różnice pomiędzy urlopami oraz zasiłkiem chorobowym. Zapoznaj się z jej treścią, aby podjąć decyzję które rozwiązanie jest dla Ciebie bardziej korzystne.

Pobierz poradnik