Pytanie z dnia 13 sierpnia 2015
Przedstawiony problem prawny: etykieta a wprowadzanie towaru do sprzedaży.
Odpowiedź na problem prawny:
Punktem wyjścia do odpowiedzi na postawione pytanie jest zwięzłe wytłumaczenie czym jest etykieta na towarze wprowadzanym do sprzedaży przez przedsiębiorcę.
Przez etykietę należy co do zasady rozumieć łącznie lub osobno jakąkolwiek metkę, nazwę i znak firmowy, znak handlowy, ilustrację lub inny opis lub skład produktu pisany, drukowany, tłoczony, odbity lub w inny sposób naniesiony na produkt opakowanie (naklejka) lub pojemnik z produktem tu: żywnością lub załączony do opakowania lub pojemnika z żywnością.
Etykietowanie oznacza wszelkie napisy, dane szczegółowe, znaki handlowe, nazwy marek, ilustracje lub symbole CE odnoszące się do danego towaru, które powinny każdorazowo być umieszczone na wszelkiego rodzaju opakowaniu, dokumencie, ulotce, etykiecie, opasce lub pierścieniu towarzyszącym takiemu produktowi lub odnoszącym się do niego.
Dla przykładu, Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności obowiązujące bezpośrednio w krajach UE określa szczegółowe dane, których podanie na etykiecie jest obowiązkowe, jak m.in.: nazwa żywności, wykaz składników, ilość określonych składników lub kategorii składników, ilość netto żywności itd.
Szczegółowy obowiązek etykietowania zależy natomiast przede wszystkim od branży i rodzaju towaru, który przedsiębiorca wprowadza do sprzedaży na rynek. Przez co należy rozumieć, iż w zakresie innych produktów niż żywnościowe etykieta / oznaczenie musi zawierać zgodnie z art. 5351 w zw. z art. 5461 co najmniej informacje jasne, zrozumiałe, pisane w języku polskim i niewprowadzające w błąd. W szczególności należy podać: rodzaj rzeczy, określenie jej producenta lub importera, znak bezpieczeństwa i znak zgodności wymagane przez odrębne przepisy, informacje o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju rzeczy, określenie jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach.
Dodatkowo, przedsiębiorca wprowadzający towar do sprzedaży oprócz obowiązków ma również prawa. Zaniechanie swoich praw jest w przyszłości szkodliwe i może narazić przedsiębiorcę na nieodwracalne straty.
Przedsiębiorca, który wprowadza swój towar na rynek powinien jednocześnie pamiętać o prawach płynących z własności intelektualnej, w tym własności przemysłowej. Opatrzenie towaru własnym, innowacyjnym znakiem towarowym czy zastrzeżeniem jako wzoru przemysłowego lub użytkowego pozwoli na uniknięcie sytuacji, w której towar nie będzie utożsamiany z producentem, a będzie mógł być kopiowany (podróbki).
W rozumieniu przepisów art. 120 Ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j.: Dz. U. 2013 poz. 1410) – dalej jako: pwp – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.
Dodatkowo, przedsiębiorca, który zajmować się będzie opakowywaniem istniejących już towarów w swojego pomysłu zbiorcze opakowania może chronić swoje zindywidualizowane opakowanie jako wzór przemysłowy.
Jak stanowi art. 102 pwp wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.
Patrz link:
Jak skutecznie chronić własność intelektualną?
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności[1];
- Art. 5351 w zw. z art. 5461 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2014 poz. 121).
- Art. 102, art. 120 Ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j.: Dz. U. 2013 poz. 1410)
Stan prawny aktualny na 18 sierpnia 2015 r.
--
[1] Zmiana rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004
