Jednoosobowa działalność gospodarcza, a zmiana miejsca zamieszkania - mikroPorady.pl

Miejsce zamieszkania – czy można uznać posiadanie dwóch miejsc zamieszkania?

W świetle przepisów polskiego prawa, zgodnie z art. 25 Ustawy Kodeks cywilny, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, a więc może być to tylko jedno miejsce. W ustawodawstwie polskim, ze względów porządkowych, jednoznacznie wyrażona została zasada jednego miejsca zamieszkania. O miejscu zamieszkania rozstrzygać będzie fakt realnego przebywania w określonym miejscu (element obiektywny) oraz zamiar i wola przebywania w nim (element subiektywny). Te dwa elementy łącznie konstytuują pojęcie miejsca zamieszkania. Zamiar przebywania w określonym miejscu powiązany może być z różnymi występującymi okolicznościami (zarówno zamiarem pobytu czasowego i stałego). Za miejsce stałego zamieszkania uznawane jest to miejsce, które stało się ośrodkiem życia codziennego danej osoby, w którym koncentrują się jej plany życiowe oraz działalność życiowa.

Jaki adres powinien znajdować się na fakturach – adres prowadzenia działalności gospodarczej czy adres zamieszkania?

Jeżeli firma posiada swoją siedzibę w Polsce, a wykonywana praca świadczona jest na rzecz klienta z Polski, bez znaczenia pozostaje sam fakt, w którym miejscu praca ta zostaje faktycznie (zdalnie) wykonywana. Przedsiębiorca, zakładając jednoosobową działalność gospodarczą, obowiązany jest do złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), na którym podaje pięć danych adresowych, a mianowicie:

adres zamieszkania;
adres zameldowania;
adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
adres do doręczeń;
adres przechowywania dokumentacji rachunkowej wnioskodawcy.

Elementy jakie powinna posiadać faktura zostały określone w Ustawie o podatku od towarów i usług. Jednym z tych elementów jest wskazanie imion i nazwisk lub nazw podatnika i nabywcy towarów lub usługi oraz ich adresy, przy czym ustawa nie precyzuje, nie zatwierdza jednoznacznie, który z wyżej wymienionych adresów widnieć powinien na fakturze sprzedaży. Pewne ułatwienie istnieje w przypadku przedsiębiorcy, który podał ten sam adres zamieszkania oraz głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, bowiem na fakturze zamieszcza on ten właśnie adres. Należy jednak zwrócić uwagę na kilka interpretacji wydanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych, z których wynika, iż jeśli na wniosku o wpis do CEIDG podane zostały zarówno adres zamieszkania oraz inny adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, to wówczas na fakturze można umieścić ten właśnie adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

Należy jednak pamiętać o tym, że adres, który chcemy zamieścić na fakturze, powinniśmy zawsze podać we wniosku do CEIDG.

Kwestia ZUS

Osoba, która prowadzi w Polsce działalność gospodarczą, a zatrudniona jest jednocześnie na podstawie umowy o pracę w jednym z państw członkowskich UE, EOG (Europejskiego Obszaru Gospodarczego) lub w Szwajcarii, zostaje wyłączona z polskiego systemu ubezpieczeń, a co za tym idzie, nie ciąży na niej obowiązek opłacania składek ZUS społecznych i zdrowotnych. Jeśli jednak nie jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę poza granicami Polski, a prowadzi jedynie działalność gospodarczą (także za granicą) zarejestrowaną na terytorium Polski (niekoniecznie posiadając aktualne miejsce zamieszkania w Polsce), podlegać będzie polskiemu systemowi ubezpieczeń.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 Nr 16 poz. 93);
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535);
Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. 1998 Nr 137 poz. 887).

Stan prawny na dzień: 21.11.2019 r.

Jak wyliczać wynagrodzenie pracownika?

Przedsiębiorca, który decyduje się na zatrudnienie pracownika powinien wcześniej przeprowadzić analizę kosztów, które się z tym wiążą.

Składki na ubezpieczenia społeczne

Zapłata wynagrodzenia należnego pracownikowi to nie jedyny obowiązek pracodawcy, który wiąże się z nawiązaniem stosunku pracy. Pracodawca obowiązany jest także uiścić należne składki na ubezpieczenie społeczne pracownika, wśród których znajdują się m.in.:

Składka na ubezpieczenie emerytalne;
Składka na ubezpieczenie rentowe;
Składka na ubezpieczenie wypadkowe;
Składka na tzw. fundusz pracy;
Składka na tzw. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Odmiennie kształtuje się sytuacja przedsiębiorcy, który decyduje się na zawarcie umowy cywilno - prawnej i zlecenie do wykonania prac osobie trzeciej nie nawiązując z nią stosunku pracy.

Koszt zatrudnienia pracownika

W poniższej tabeli porównujemy koszt zatrudnienia pracownika przy nawiązaniu z nim stosunku pracy, zawarciu umowy zlecenia i umowy o dzieło. Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę objęta jest wszystkimi rodzajami ubezpieczeń. Dodatkowo pracodawca odprowadza składkę na fundusz pracy oraz fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych.

W tym miejscu wskazujemy, że osoba zatrudniona na podstawie umowy zlecenia objęta jest obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, emerytalnym oraz rentowym, dodatkowo może zostać objęta także ubezpieczeniem zdrowotnym.

Zwolnienie ze składek na ubezpieczenia społeczne

Należy także wskazać, że zwolnieniu ze składek na ubezpieczenia podlegają osoby, które nie przekroczyły 26 roku życia (szerzej na ten temat piszemy tu: Jak zatrudniać młodocianych i pracowników, którzy nie ukończyli jeszcze 26 roku życia.)

W przypadku zatrudnienia osoby na podstawie umowy o dzieło nie istnieje obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. Ponadto, w naszej tabeli przyjęliśmy założenie, że Twój pracownik nie został objęty żadnym innym ubezpieczeniem społecznym niż wynikającymi z umowy z Tobą.

Wyliczenie składki na podatek dochodowy

Problematyczne jest także wyliczenie składki na podatek dochodowy od osób fizycznych- w naszym zestawieniu postaraliśmy się o wskazanie sposobu takiego wyliczenia. Zanim do niego przystąpisz upewnij się czy Twój pracownik objęty jest I czy II progiem podatkowym.

Dla lepszego porównania przyjęliśmy, że każda z osób niezależnie od rodzaju zawartej umowy zgodziła się na wynagrodzenie w wysokości 4242 zł brutto. Kwota ta stanowi kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2024 roku zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2024 roku.

Wskazujemy także, że minimalna stawka godzinowa w 2024 roku zgodnie z powyżej wskazanym Rozporządzeniem wynosi 27,70 zł.

Pobierz poradnik