Własność intelektualna w e-biznesie

Praktycznie w większości nowych form działalności, nowych przedmiotów, różnego typu świadczeń, produktów, zarówno materialnych jak i niematerialnych, w szeroko rozumianej działalności gospodarczej, pojawia się zagadnienie własności intelektualnej w związku z bądź to postacią produktu, czyli usługi, towaru bądź dostarczenia tzw. „treści elektronicznej" lub formy zawierania umów i sposobu świadczenia. Często w takich sytuacjach mamy jednocześnie do czynienia w zbiegu z regulacjami dotyczącymi właśnie umów zawieranych na odległość, umów świadczonych drogą elektroniczną, własności intelektualnej, w tym zarówno w zakresie praw ochronnych do znaków towarowych, wzorów przemysłowych i użytkowych, jak i prawami majątkowymi autorskimi do prac badawczo-rozwojowych, know how, do programów komputerowych lub innych postaci praw zależnych i pokrewnych prawom autorskim.

Dotyczy to często przetworzeń różnego typu utworów z dziedziny prac badawczych, naukowych, jak i analiz, ocen projektów programów czy przedsięwzięć, do których prawa autorskie, jako do utworów informatycznych, biznesowych, ekonomicznych, technicznych (projektów konstrukcyjnych), bądź np. graficznych (np. projekt mebla lub ergonomiczny uchwytu do narzędzia) będą przenoszone tak, jak i utwory w formie i drogą elektroniczną. Dlatego też, trzeba w tym miejscu po pierwsze wskazać jakie uwarunkowania, a wśród nich podstawowe przepisy, powinno się mieć na uwadze w działalności, w której wytwarzanie i obrót utworami z obszaru własności intelektualnej w drodze i w formach cyfrowych mają zastosowanie, innymi słowy w szeroko rozumianym e-biznesie. Dla potrzeb tej porady w pierwszej kolejności wskazujemy typowe przypadki, w których powinniśmy pamiętać o przepisach z ww. obszaru, następnie wskażemy z krótką charakterystyką i definicjami pojęcia, istotne regulacje, a na końcu przedstawimy rekomendacje odnośnie sposobu, oceny ryzyk i tym samym konieczności weryfikacji konkretnej sytuacji związanej z produktem, formą zawarcia umowy, bądź wykonaniem świadczenia w e-biznesie, czyli usługi lub dostawy towaru w danej działalności dla bezpieczeństwa jej prowadzenia i ochrony własności intelektualnej, według schematu jak niżej:

1. Formy działalności, zawierania umów i produktów w e-biznesie dla wytwarzania i obrotu własnością intelektualną.
2. Regulacje i pojęcia właściwe dla własności intelektualnej w e-biznesie.
3. Ryzyka i rekomendacje.

Ad.1.

Jeżeli prowadzisz stronę www. z ofertami Twoich produktów (usług, towarów, treści elektronicznych), publikujesz na niej regulamin i umożliwiasz złożenie zamówienia tą drogą przez stronę (portal, platformę, serwis), to proponujesz zawarcie umowy na odległość drogą elektroniczną (przez Internet, w sieci). Jeżeli natomiast wskazujesz na stronie www. jedynie na możliwość złożenia zamówienia pocztą, które będzie ofertą, a Ty je przyjmiesz do realizacji, potwierdzisz przyjęcie zamówieniato będzie to zawarcie umowy korespondencyjnie, tu także: e-mail, tak jak inne sprzedaże „wysyłkowe”. Te formy nie przesądzają jednak czy będzie to zawarcie umowy sprzedaży towaru lub świadczenia usługi na odległość i czy jej przedmiotem będzie powstanie, przeniesienie lub licencjonowanie umowy własności intelektualnej.

W powyższych formach dokonywania transakcji, własność intelektualna może obejmować prawa autorskie majątkowe lub ochronne własności przemysłowej do utworów stanowiących przedmiot świadczenia lub do których udziela się prawa do korzystania na oznaczonych polach eksploatacji.

Typowe sytuacje, gdy trzeba myśleć o nienaruszeniu własności intelektualnej to:

• etap zawierania umowy o świadczenie (usługi, sprzedaż, dostawa treści elektronicznych) przez stronę www. (serwis, e-sklep, platformę) poprzez wprowadzenie do niej stosownych klauzul lub zabezpieczenie regulaminem opcji na prawa do przyszłego utworu, produktu (znaku, wzoru)
• etap wykonania świadczenia umowy: dostawa, wydanie towaru, udostępnienie treści (tekst, audio, video, elektroniczne) drogą elektroniczną czyli przez Internet (sieć) poprzez ewentualne zastrzeżenie prawa do już wykonanego i przekazywanego utworu, produktu (znaku, wzoru)
• udzielenie praw lub uzyskanie uprawnienia w drodze elektronicznej poprzez stronę www. (nie mylić z e-mail-pocztą i zawieraniem umów na odległość w trybie art. 69,70,72 k.c.), a więc otrzymania licencji na korzystanie z utworu, wzoru czy znaku na danych polach eksploatacji lub zgody na przetwarzanie (wykonywanie praw zależnych) przedmiotu własności intelektualnej

Każda z tych form może wystąpić osobno, jak i wszystkie łącznie i w każdym z tych zakresów będziemy mieli do czynienia z problemem zapewnienia ochrony własności intelektualnej.

 

Ad.2.

Regulacje w zakresie umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa zawiera ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.

W tej ustawie zdefiniowano umowę zawartą na odległość jako umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie(będą to np. czasami zakupy w e-sklepie lub typowe składanie zamówień pocztą zwykłą lub elektroniczną). Szerzej na ten temat: Umowa sprzedaży na odległość.

Przede wszystkim tu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U.2020.1740 t.j.), dotyczące zawierania umów, zawarte w art. 66-72, jak również regulację kwalifikowanego podpisu elektronicznego z art. 78 § 2 k.c.

Istotne jest również zapoznanie się z przepisami szczególnymi, w tym z Ustawą z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta, na mocy której uchylono ustawę z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przed produkt niebezpieczny oraz ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. W Ustawie tej zasadniczy jest rozdział 3, odnoszący się do „obowiązków przedsiębiorcy w umowach zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość”. 

Regulacja w zakresie usług świadczonych drogą elektroniczną zawiera ustawa z dnia 18 lipca 2002r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. 2019 poz. 123).

W tej ustawie zdefiniowano usługę świadczoną drogą elektroniczną jako wykonanie usługi świadczonej na odległość (bez jednoczesnej obecności stron) poprzez przekaz danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłanej i otrzymywanej za pomocą urządzeń do elektronicznego przetwarzania, włącznie z kompresją cyfrową i przechowywania danych, która jest w całości nadawana, odbierana lub transmitowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej (w szczególności będzie to: drukowany lub elektroniczny formularz zamówienia niezaadresowanego lub zaadresowanego, list seryjny w postaci drukowanej lub elektronicznej, reklama w postaci elektronicznej, katalog, telefaks, automatyczne urządzenie wywołujące, wideotekst, poczta elektroniczna lub inne środki komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Szerzej na ten temat: Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną, Umowa sprzedaży online, Regulamin korzystania z serwisu, Umowa sprzedaży na odległość, Instrukcja: wprowadzanie ofert i cenników na stronę internetową oraz przyjmowanie ofert drogą elektroniczną, E-Umowa o dzieło, Porada: E-handel na start!

Wśród rodzajów praw własności intelektualnej należy wymienić: 1) prawa autorskie, zależne i pokrewne, 2) prawa ochronne do znaków towarowych, 3) oznaczenia geograficzne, 4) wzorów przemysłowych, 5) patenty, 6) topografii układów scalonych, 7) ochrona informacji nieujawnionej, 8) kontrolę praktyk antykonkurencyjnych w licencjach umownych.

Przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, a więc „każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania”. Ustawa z 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych w art. 1 ust. 2 wskazuje na przykładowy katalog rodzajów utworów, do których można zaliczyć: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi i graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne; plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceninczo-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; audiowizualne (w tym filmowe) czy dotyczące programów komputerowych. Jednocześnie ustawa wskazuje, iż ochroną prawa autorskiego nie są objęte odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje muzyczne.

Przykładowe orzecznictwo:

1. Mapa jako przedmiot ochrony prawa autorskiego: wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 4 marca 2014 r. (sygn. akt I ACa 1132/13) 

ustawodawca w art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p., określając utwory standardowo zaliczane do tzw. utworów piśmienniczych, wymienił utwór kartograficzny, co oznacza, że wszelkie mapy mogą na ogólnych zasadach być przedmiotem ochrony, o ile mają cechy utworu w znaczeniu użytym przez ten przepis, tj. indywidualność i oryginalność. Ochrony prawnoautorskiej nie przekreśla fakt, że mapy z istoty swej nastawione są na wierne odtworzenie istniejącej rzeczywistości. Cech indywidualnych, twórczych dopatrzyć się bowiem można w decyzjach dotyczących "zawartości" mapy, determinowanej stopniem szczegółowości odwzorowania rzeczywistości, sposobem przedstawiania wybranych elementów, oprawą plastyczną itp., co składa się na autorski projekt graficzny.

2. Utwór fotograficzny: Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 października 2012 r.: 

naruszenie praw majątkowych do utworu fotograficznego polega zwykle na wykorzystaniu go wprost w całości lub we fragmentach. Ochronie może też jednak podlegać, w przypadku zdjęć pozowanych, ich szczególna kompozycja, w twórczy sposób wykorzystująca odpowiedni układ osób, przedmiotów, elementów krajobrazu itp. Natomiast, co do zasady, nie podlega ochronie, również w przypadku fotografii "pozowanych", samo wykorzystanie w niej konkretnych osób, rekwizytów itp.

Program komputerowy: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 stycznia 2007 r.:

programy komputerowe są odrębną od dzieł literackich, publicystycznych i naukowych kategorią utworów w rozumieniu prawa autorskiego. Nie można więc kwalifikować opłat za korzystanie z nich jako należności licencyjne w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dzieło: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 grudnia 2002 r:

ocena prawnoautorskiego statusu dzieła, a zatem uznanie konkretnego rezultatu pracy danej osoby (osób) za utwór, może nastąpić po stwierdzeniu, iż dzieło zostało samodzielnie stworzone przez jakąś osobę uważającą się za "twórcę", a ponadto - że cechuje się indywidualnym charakterem”

Prawo autorskie zawiera również uregulowania dotyczące praw pokrewnych (art. 85-103 prawa autorskiego) do praw autorskich, chroniąc tym samym dwie grupy interesów: interesy twórców, którzy stworzyli dany utwór oraz interesy innych podmiotów, którym to ustawa przyznała prawa pokrewne do praw autorskich, w tym prawa wyłączne przyznane m.in. artystom wykonawcom, bądź nadawcom radiowym i telewizyjnym.

Istotnym staje się również pojęcie prawa zależnego wiążącego się z opracowaniem cudzego utworu. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, iż opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego", oraz że "rozporządzanie i korzystanie, (czyli sprzedaż praw autorskich, czy też udzielenie licencji) z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego- (prawo zależne), chyba, że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły".

Przykładowe orzecznictwo:

1. Ochrona twórczego opracowania cudzego utworu: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2014 r. (VI ACa 1845/13): 

twórcze opracowania cudzego (macierzystego) utworu podlegają pełnej ochronie. Dzieło zależne jest, jako całość, odrębnym utworem, a twórcy opracowania przysługują wszystkie roszczenia o ochronę praw autorskich do dzieła zależnego. Twórca opracowania uzyskuje całość autorskich praw osobistych i majątkowych do utworu zależnego z chwilą jego opracowania. "Zależność" dzieła ujawnia się w stosunkach wewnętrznych pomiędzy autorami dzieła macierzystego i opracowania (art. 2 ust. 2, 3 i 5 u.p.a.p.p.), nie powoduje natomiast ograniczeń w stosunkach zewnętrznych, tj. pomiędzy autorem opracowania i podmiotami eksploatującymi opracowanie. Z punktu widzenia stosunków zewnętrznych, opracowanie jest takim samym dziełem jak utwór oryginalny.

2. Kryterium odróżniający utwór inspirowany od utworu zależnego: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2014 r. (I CSK 539/13):

Za zasadnicze kryterium odróżniające utwór inspirowany od utworu zależnego, będącego opracowaniem, przyjmuje się takie twórcze zmodyfikowanie elementów dzieła inspirującego, że o charakterze dzieła inspirowanego decydują już jego własne, indywidualne elementy, a nie elementy przejęte.

3. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 października 2012 r. (V ACa 175/12): 

Wykorzystanie cudzego pomysłu nie stanowi jeszcze opracowania cudzego utworu.

4. Rodzaje utworów. Istota plagiatu: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 30 lipca 2012 r. (I ACa 483/12): 

Na gruncie art. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.), zasadne jest wyróżnienie trzech kategorii utworów: w pełni samoistnych, nieinspirowanych cudzym dziełem, samoistnych, ale inspirowanych, a także niesamoistnych, w tym opracowań. Utwory inspirowane są dziełami, które powstały w wyniku pobudki dostarczonej przez inny utwór, co można stwierdzić, zapoznając się z utworem inspirującym. Z istoty plagiatu wynika, że dochodzi do niego wówczas, gdy następuje wykorzystanie elementów cudzego utworu w takim stopniu, iż brak jest twórczej działalności plagiatora i jego utwór nie nosi cech oryginalności.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2011 r. (IV CSK 274/10):

Unormowanie w prawie autorskim umów mających za przedmiot prawa autorskie nie eliminuje stosowania przepisów kodeksu cywilnego, w tym jego części szczególnej. Nie jest więc wykluczone zawieranie umów innych, aniżeli przewidziane w prawie autorskim umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych albo umowy o korzystanie z utworu (licencyjne), przy uwzględnieniu specyfiki praw autorskich. Nie ma też więc podstaw do wyłączenia - z zasady - dopuszczalności ustanowienia dzierżawy na prawach autorskich, oczywiście przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 709 k.c. Dzierżawa musiałaby obejmować przynajmniej jedno pole eksploatacji i związaną z nim możliwość uzyskiwania pożytków, na przykład dawać dzierżawcy prawo odpłatnego wystawiania utworu.

Własność przemysłowa obejmuje, zgodnie z ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, znaki towarowe czyli oznaczenia, posiadające dostateczne znamiona odróżniające, które mogą zostać przedstawione w sposób graficzny, jednocześnie odróżniające się od towarów innego przedsiębiorstwa. Znak towarowy może być zarejestrowany w formie słownej, gdzie ochronie podlegać będzie część słowna znaku, jak również dźwiękowe, gdzie ochronie będzie podlegał zapis nutowy, czy też przestrzennej, jeżeli można przedstawić je w formie graficznej. Ochrona będzie przyznawana jedynie towarom, czy też usługom oraz towarom i usługom podobnym, w przypadku których znak został zgłoszony, a następnie zarejestrowany. Należy pamiętać, iż w określonych przypadkach zgłaszający nie uzyska prawa ochronnego (np. zgłoszenie w złej wierze). Takie przypadki przewiduje art. 131 i następne ustawy z dnia 30 czerwca 2000r.”Prawo własności przemysłowej”. Od chwili rejestracji trwa czas ochronny dla danego znaku towarowego, wynoszący 10 lat od chwili zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (z możliwością przedłużenia go na kolejne 10 lat). W celu zachowania prawa ochronnego niezbędnym staje się jego rzeczywiste używanie t.j. oferowanie i wprowadzanie do obrotu, bądź też świadczenie usług pod tym znakiem czy posługiwanie się nim w celu reklamy. Korzystanie ze znaku towarowego może się również wiązać z udzieleniem licencji, gdy danym znakiem towarowym może posługiwać się inny podmiot na zasadach ustalonych między stronami (np. działalność sieci franczyzowych). W tym przypadku uprawniony może korzystać ze znaku towarowego na zasadzie licencji ograniczonej, a bez jej ograniczenia, na zasadzie licencji pełnej - w takim zakresie jak licencjodawca.

Przedmiotem praw ochronnych są także wzór przemysłowy i użytkowy.

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) NR 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych, wzór przemysłowy 

(...) oznacza postać całego lub części produktu, wynikającą w szczególności z cech linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury i/lub materiałów samego produktu i/lub jego ornamentacji". Polska definicja w Ustawie Prawo własności przemysłowej precyzuje, iż wzór przemysłowy to „nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.

Wzorem użytkowym jest zaś nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym, dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci (art. 94 ust. 1 ww. ustawy). Szerzej: Procedura: Zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, towarowego, przemysłowego oraz procedury uzyskania patentu, prawa ochronnego lub z rejestracji (część A) i Zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, towarowego, przemysłowego oraz procedury uzyskania patentu, prawa ochronnego lub z rejestracji (część B), Porada: budowanie wizerunku firmy i produktu za pomocą środków technicznych i wizualnych

Należy mieć również na uwadze art. 10 – 11 Ustawy z dnia 16 kwietnia 1993r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U.2022.1233 t.j.). Zgodnie z tymi przepisami, czynem nieuczciwej konkurencji jest wprowadzające w błąd oznaczenia towarów lub usług, a więc takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich. Czynem nieuczciwej konkurencji jest również wprowadzenie do obrotu towarów w opakowaniu mogącym wywołać skutki określone jw, chyba że zastosowanie takiego opakowania jest uzasadnione względami technicznymi. Oprócz tego, czynem nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ww. ustawy jest również naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, czyli przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy. Przy czym przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów: Dz.U.2021.275 t.j. ustawa ta nie narusza przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, w tym głównie ochrony wynalazków, wzorów użytkowych i przemysłowych czy też praw autorskich i praw pokrewnych.

 

Ad. 3.

Ryzyka, które obciążają każdego przedsiębiorcę w szeroko rozumianym e-biznesie wynikają z podstawowych problemów stosowania prawa. Problemy z własnością intelektualną to:

- co do zasady, ochrona i naruszanie praw autorskich i własności przemysłowej (patentów, praw ochronnych do wzorów przemysłowych, znaków towarowych),

- uzyskiwanie produktu (utworu własności intelektualnej) bez odpowiedniego przeniesienia praw majątkowych lub uzyskania zgody na korzystanie z produktu na określonym polu eksploatacji (licencji) i na formę dostawy/udostępnienia/utrwalenia,

- przerabianie (przetworzenie) utworów, ich adaptacje, stanowiących przedmiot własność intelektualnej bez zgody na wykonywanie praw zależnych,

- obrót opracowaniami (przeróbką/adaptacją/tłumaczeniem) bez uzyskania prawa majątkowego lub licencji na korzystanie od twórcy utworu wtórnego,

- korzystanie ze zbiorów, wyborów, a danych, spełniających cechy utworu bez tytułu prawnego,

- przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielanie licencji, bez zachowania formy pisemnej (własnoręcznego podpisu na dokumencie lub bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego kwalifikowanym ważnym certyfikatem),

- korzystanie z licencji poza terytorium państwa licencjobiorcy, w okresie ponad pięć lat, o ile w licencji inaczej nie postanowiono,

- zachowania przepisów szczególnych prawa autorskiego dotyczących programów komputerowych,

- niezachowaniu tajemnicy źródeł informacji, wykorzystanych w utworze autorskim lub przemysłowym,

- naruszenie praw pokrewnych do artystycznych wykonań,

- naruszanie szczególnych regulacji dotyczących fonogramów i wideogramów,

- naruszanie prawa do nadań programów organizacji radiowych lub telewizyjnych,

- naruszenie prawa pierwszego wydania wydawcy w okresie ochronnym 25 lat,

- naruszenie prawa wyłącznego do rozporządzania i korzystania z wydań krytycznych i naukowych niebędących utworem, w okresie 30 lat od publikacji,

- zamieszczanie znaków towarowych, logo (oznaczeń słowno-graficznych) innych podmiotów dla oznaczeń treści, cytatów, linków, bez zgody tych podmiotów,

- opracowania i adaptacje technologii, wzorów przemysłowych, zdobniczych bez zgody uprawnionych z praw ochronnych lub twórców utworów „przemysłowych” (o zdolności przedmiotu do objęcia własnością przemysłową).

Powyższe przykłady stanowią najważniejsze problemy związane z własnością intelektualną w zakresie prawa autorskiego oraz prawa własności przemysłowego, a więc i źródło ryzyk, które trzeba rozpoznawać.

Dlatego też rekomendujemy każdorazowo, gdy:

- zakładasz strony www. dla e-biznesu,

- rozpoczynasz prowadzenie serwisu i świadczenie usług drogą elektroniczną,

- będziesz dostarczał produkty niematerialne drogą elektroniczną (e-mail),

- będziesz utwory własności intelektualnej kopiował, przenosił na inne nośniki, zwielokrotniał lub udostępniał on-line,

- czy po prostu prowadził e-sklep.

Zweryfikuj na podstawie powyższego wykazu listy ryzyk czy dane ryzyko w Twoim biznesie wystąpi.

Zagwarantuj dla siebie (swojej firmy, spółki) odpowiednie prawa majątkowe do przedmiotów (treści) własności intelektualnej (utworów czyli tekstów, grafiki, programów komputerowych itp.)

Wprowadź odpowiednie informacje, ostrzeżenia i regulaminy, instrukcje na stronie (dla serwisu) oraz opublikuj ogólne warunki sprzedaży czy umów (art. 384 i nast. K.c. w zw. z art. 555 k.c.) i zapewnij potwierdzenie ich akceptacji przez klienta.