Zmiana miejsca samochodu zajętego przez komornika

Użytkowniczka serwisu zwróciła się do nas z prośbą o udzielenie porady prawnej w następującym stanie faktycznym:

Dzień dobry. Chciałabym zapytać czy przewiezienie z posesji prywatnej samochodu zajętego przez komornika posiadającego dozorcę oraz w leasingu (dwóch właścicieli) na inne miejsce parkingowe (nie parking policyjny) jest zgodne z prawem. Konkubent wyprowadził się biorąc rzeczy osobiste. 28 lipca 2023 roku ale samochód dalej stoi przy posesji. Straż Miejska ani policja go nie przewiezie, bo stoi na posesji prywatnej Staram się być w kontakcie z pełnomocnikiem którym jest jego syn i prosiłam żeby on to wywiózł ale mówi że nie ma gdzie postawić. Czy muszę powiadomić komornika o nowej lokalizacji?

Podstawa prawna zajęcia ruchomości

Zgodnie z art. 845 k.p.c.: „Do egzekucji z ruchomości komornik przystępuje przez ich zajęcie. Zająć można ruchomości dłużnika będące w jego władaniu albo we władaniu samego wierzyciela, który do nich skierował egzekucję. Nie podlegają jednak zajęciu ruchomości, jeżeli z ujawnionych w sprawie okoliczności wynika, że nie stanowią one własności dłużnika. Ruchomości dłużnika będące we władaniu osoby trzeciej można zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika, oraz w przypadkach wskazanych w ustawie. Jednakże w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej dopuszczalne jest zajęcie ruchomości na zasadach przewidzianych w przepisach o egzekucji administracyjnej”.

Ustawodawca w cytowanym przepisie wprowadził zastrzeżenie dotyczące wyłączenia spod zajęcia ruchomości, jeżeli z okoliczności ujawnionych w sprawie wynika, że nie stanowią one własności dłużnika. Należy podzielić dominujące w literaturze stanowisko, że komornik może odstąpić od dokonania zajęcia, jeżeli nie ma wątpliwości, do kogo należy własność ruchomości.

W praktyce zastosowanie tej regulacji może być problematyczne. Przykładem może być sytuacja, gdy z informacji uzyskanych od wierzyciela wynika, że dłużnik jest właścicielem samochodu, informacja ta została potwierdzona w Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców, przybyły na miejsce czynności komornik przystępuje do zajęcia pojazdu, a na miejscu zostaje okazana mu umowa kupna sprzedaży tegoż samochodu. Istnieje ryzyko, że jest to umowa pozorna, ale nie można wykluczyć, iż dłużnik, który jest właścicielem pojazdu, dokonał jego sprzedaży, ale ze względu na krótki odstęp czasu nie zostało to uwidocznione w stosownych rejestrach. Użycie przez ustawodawcę w przepisie sformułowania „ruchomości będące we władaniu dłużnika”, a nie „stanowiące własność dłużnika”, pozwalała komornikowi na zajęcie ruchomości bez konieczności badania tytułu własności. Obecna regulacja nakłada na komornika po części obowiązek badania tytułu własności, nie dając komornikowi stosownych do tego narzędzi.

Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat?

Pokaż materiały

Zajęcie samochodu a zaspokojenie roszczeń wierzyciela

Pamiętać należy, że samo zajęcie ruchomości jest jedynie wstępem do jej sprzedaży i zaspokojenia roszczeń wierzyciela. Czynność zajęcia ruchomości jako czynność egzekucyjna może zostać zaskarżona do sądu w ramach skargi na czynność komornika. Jeżeli doszło po stronie komornika do błędnej interpretacji normy zawartej w art. 845 i komornik dokonał zajęcia ruchomości, która jednak nie podlegała zajęciu, sąd taką czynność może uchylić.

Zgodnie z art. 855 k.p.c. zajęte ruchomości komornik pozostawia pod dozorem osoby, u której je zajął. Jedynie z ważnych przyczyn komornik może, w każdym stanie postępowania, oddać zajęte ruchomości pod dozór innej osobie, nie wyłączając wierzyciela, choćby to było połączone z koniecznością ich przeniesienia. Osoba ta pełni obowiązki dozorcy. Komornik doręcza jej protokół zajęcia. Dozorcą nie może być komornik ani osoba przez niego zatrudniona, ich małżonkowie, dzieci, rodzice ani rodzeństwo. Komornik nie może nawet z ważnych przyczyn odebrać dozoru, jeżeli koszty przeniesienia lub przechowywania rzeczy byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do jej wartości.

Natomiast zgonie z art. 861 k.p.c. jeżeli zajęte ruchomości pozostawiono w pomieszczeniu należącym do dłużnika i dozór powierzono jemu samemu lub członkowi jego rodziny razem z nim mieszkającemu, mają oni prawo zwykłego używania rzeczy, byleby przez to rzecz nie straciła na wartości. Również osoba trzecia, pod której dozorem komornik pozostawił zajęte u niej ruchomości dłużnika, może ich używać, jeżeli jest do tego uprawniona.

Ustawodawca przyznał więc prawo do zwykłego używania zajętej rzeczy trzem kategoriom podmiotów:

– dłużnikowi, jeżeli zajęta ruchomość została oddana mu pod dozór i pozostawiona w należącym do niego pomieszczeniu;

– członkowi jego rodziny zamieszkującemu z dłużnikiem, jeżeli został on ustanowiony dozorcą;

– osobie trzeciej, u której zostały zajęte należące do dłużnika ruchomości i która została ustanowiona dozorcą (w tej sytuacji wprowadzone zostało zastrzeżenie mówiące o konieczności posiadania przez tę osobę uprawnienia do używania tych rzeczy).

Podmioty uprawnione do używania zajętych ruchomości mają jedynie prawo do zwykłego używania tych rzeczy, przez co należy rozumieć taki sposób korzystania z nich, jaki nie spowoduje utraty ich wartości.

Odpowiadając więc na pytanie Użytkowniczki wskazujemy, że można zmienić miejsce położenia samochodu jedynie w przypadku, jeżeli dana osoba jest dozorcą ruchomości, członkiem rodziny zamieszkującego z dłużnikiem jeżeli został ustanowiony dłużnikiem lub dłużnikiem. Należy jednak pamiętać, że w takim przypadku obowiązkowo należy powiadomić Komornika. Zachęcamy do zapoznania się z artykułem opublikowanym w naszym serwisie dotyczącym egzekucji: link.

Pamiętaj!

Wpisz nasz KRS 0000318482 w Deklaracji Podatkowej PIT.

Wyszukaj:
Akademia Liderów Innowacji i Przedsiębiorczości Fundacja dr Bogusława Federa
w https://www.podatki.gov.pl/pit/twoj-e-pit/

Dziękujemy

Stan prawny: 13 sierpnia 2024 r.

Podstawa prawna:
1) Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 z późn. zm.).

Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych

Zawierając umowę, nawet przy wyjątkowo zgodnych negocjacjach jej treści, warto jest umieścić postanowienia, stanowiące zabezpieczenie jej prawidłowego wykonania. Celem zabezpieczenia wprowadzonego w umowie jest „przymuszenie” bądź „zachęcanie” do wykonania wskazanych w umowie zobowiązań. W przypadku niewykonania zobowiązań, stronie przeciwnej przysługują uprawnienia wskazane w zabezpieczeniu, które z założenia są niekorzystne dla strony, która nie wykona swojego zobowiązania.

Poniżej przedstawiamy tabelkę z omówieniem zabezpieczeń właściwych dla roszczeń pieniężnych.

Pobierz poradnik