Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	Z
Zajęcie (cywilne postępowanie egzekucyjne)	Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, reguluje przymusowe wykonywanie zobowiązań, w sytuacji, w której dłużnik nie czyni zadość obowiązkowi zaspokojenia roszczenia. Zajęcie w procedurze cywilnej opisywane jest w związku z instytucją zabezpieczenia oraz jako jedna z podstawowych czynności organów w postępowaniu egzekucyjnym, zmierzająca do pozyskania środków umożliwiających zaspokojenie roszczeń wierzyciela. Zajęcie przeprowadza się najczęściej w wykonaniu egzekucji ze świadczeń pieniężnych, np.: z ruchomości, wynagrodzenia za pracę, rachunku bankowego, czy innych praw majątkowych. Do egzekucji ruchomości komornik (jako organ egzekucyjny) przystępuje przez ich zajęcie. Zajęciu podlegają ruchomości dłużnika, co do zasady, będące w jego władaniu albo we władaniu samego wierzyciela, który jest uznawany za gospodarza postępowania egzekucyjnego w prawie prywatnym. . Nie można dokonać zajęcia, jeżeli rzeczy nie stanowią własności dłużnika – w przypadku udowodnienia tego faktu, postępowanie egzekucyjne w tym zakresie podlega umorzeniu. Rozwiązanie to nie ma zastosowanie, gdy dłużnik samowolnie dokonał zbycia ruchomości. Ruchomości dłużnika będące we władaniu osoby trzeciej można zaś zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika. W przypadku egzekucji świadczeń alimentacyjnych, komornik może zająć także ruchomości będące we władaniu osoby zamieszkującej wspólnie z dłużnikiem bez zgody tej osoby, chyba że przedstawi ona dowód, że są jej własnością. Jeżeli zaś zajęciu podlega rzecz będąca we wspólności majątkowej małżonków, czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego jedynie przeciwko obojgu małżonkom. Komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie rzeczy do protokołu zajęcia. Jeżeli przerywa on czynność zajęcia, powinien stosownie do okoliczności poczynić kroki zapobiegające usunięciu ruchomości jeszcze niezajętych. Wierzyciel może ponadto żądać, aby zajęcie komornicze nastąpiło w jego obecności. Zajęcie ma ten zasadniczy skutek, że rozporządzenie rzeczą dokonane po zajęciu nie ma wpływu na dalszy bieg postępowania, a postępowanie egzekucyjne może być prowadzone również przeciwko nabywcy (stosuje się w tym miejscu przepisy o dobrej wierze nabywcy). Na każdej zajętej ruchomości komornik umieszcza znak ujawniający na zewnątrz jej zajęcie, a jeżeli to nie jest możliwe, ujawnia je w inny sposób. Po dokonaniu zajęcia nieruchomości zaś, dla zabezpieczenia, jej sprzedaż lub przejęcie na własność (celem spieniężenia) wstrzymuje się z urzędu do czasu uprawomocnienia się wyroku. W przypadku zbiegu egzekucji sądowej (cywilnej) i administracyjnej, dopuszczalne jest zajęcie ruchomości na zasadach przewidzianych w przepisach o egzekucji administracyjnej (ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego). Podstawa prawna: Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.). Zobacz także: Jak prawidłowo przygotować się do wszczęcia egzekucji, uzyskania tytułu egzekucyjnego i wykonawczego, sporządzić wniosek egzekucyjny Jak napisać prosty pozew o zapłatę

Zajęcie (cywilne postępowanie egzekucyjne)

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, reguluje przymusowe wykonywanie zobowiązań, w sytuacji, w której dłużnik nie czyni zadość obowiązkowi zaspokojenia roszczenia. Zajęcie w procedurze cywilnej opisywane jest w związku z instytucją zabezpieczenia oraz jako jedna z podstawowych czynności organów w postępowaniu egzekucyjnym, zmierzająca do pozyskania środków umożliwiających zaspokojenie roszczeń wierzyciela. Zajęcie przeprowadza się najczęściej w wykonaniu egzekucji ze świadczeń pieniężnych, np.: z ruchomości, wynagrodzenia za pracę, rachunku bankowego, czy innych praw majątkowych.

Do egzekucji ruchomości komornik (jako organ egzekucyjny) przystępuje przez ich zajęcie. Zajęciu podlegają ruchomości dłużnika, co do zasady, będące w jego władaniu albo we władaniu samego wierzyciela, który jest uznawany za gospodarza postępowania egzekucyjnego w prawie prywatnym. . Nie można dokonać zajęcia, jeżeli rzeczy nie stanowią własności dłużnika – w przypadku udowodnienia tego faktu, postępowanie egzekucyjne w tym zakresie podlega umorzeniu. Rozwiązanie to nie ma zastosowanie, gdy dłużnik samowolnie dokonał zbycia ruchomości.

Ruchomości dłużnika będące we władaniu osoby trzeciej można zaś zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika. W przypadku egzekucji świadczeń alimentacyjnych, komornik może zająć także ruchomości będące we władaniu osoby zamieszkującej wspólnie z dłużnikiem bez zgody tej osoby, chyba że przedstawi ona dowód, że są jej własnością. Jeżeli zaś zajęciu podlega rzecz będąca we wspólności majątkowej małżonków, czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego jedynie przeciwko obojgu małżonkom.

Komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie rzeczy do protokołu zajęcia. Jeżeli przerywa on czynność zajęcia, powinien stosownie do okoliczności poczynić kroki zapobiegające usunięciu ruchomości jeszcze niezajętych. Wierzyciel może ponadto żądać, aby zajęcie komornicze nastąpiło w jego obecności.

Zajęcie ma ten zasadniczy skutek, że rozporządzenie rzeczą dokonane po zajęciu nie ma wpływu na dalszy bieg postępowania, a postępowanie egzekucyjne może być prowadzone również przeciwko nabywcy (stosuje się w tym miejscu przepisy o dobrej wierze nabywcy). Na każdej zajętej ruchomości komornik umieszcza znak ujawniający na zewnątrz jej zajęcie, a jeżeli to nie jest możliwe, ujawnia je w inny sposób.

Po dokonaniu zajęcia nieruchomości zaś, dla zabezpieczenia, jej sprzedaż lub przejęcie na własność (celem spieniężenia) wstrzymuje się z urzędu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

W przypadku zbiegu egzekucji sądowej (cywilnej) i administracyjnej, dopuszczalne jest zajęcie ruchomości na zasadach przewidzianych w przepisach o egzekucji administracyjnej (ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego).

Podstawa prawna: