Dowody dla zapisów w księgach przychodów i rozchodów

Aby dany wydatek stanowił koszt w działalności gospodarczej musi wykazać z nią związek. Jednak powinien być też w prawidłowy sposób udokumentowany. Organy podatkowe niezwykle często kwestionują wydatek na skutego braków formalnych przy jego udokumentowaniu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania jest uzależnione od ich prawidłowego udokumentowania.

Podstawową dokumentację wykonania usług stanowią m.in. umowy, faktury i specyfikacje do faktur.

Dowodami księgowymi są wszelkie dokumenty, które - zgodnie z obowiązującymi przepisami - mogą stanowić podstawę dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, czyli w skrócie PKPiR.

Dowody, z którymi przedsiębiorcy mają do czynienia możemy podzielić na:

1. dowody własne (sporządzone przez przedsiębiorcę) oraz
2. dowody obce (sporządzone przez kontrahenta przedsiębiorcy).

Dowody te powinny być oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Podatkowa księga przychodów i rozchodów jest niewadliwa, gdy jest prowadzona zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi, dalej: Rozporządzenie. Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi określa Rozporządzenie. Załączniki do wyżej wskazanego Rozporządzenia stanowią wzory księgi przychodów i rozchodów. Księga, która nie będzie prowadzona według określonego wzoru i obowiązujących przepisów może zostać „odrzucona" przez organ podatkowy lub inspektora kontroli skarbowej w postepowaniu podatkowym.

Odrzucenie ksiąg jako dowodu powoduje zazwyczaj ustalenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania.

Dowody księgowe powinny być sporządzone w języku polskim. Ich treść musi być jasna i zrozumiała. Dopuszczalne jest zastosowanie skrótów ogólnie przyjętych (§ 12 ust. 4 Rozporządzenia). Podatnik posiadający dowód, w którym wartościowe określenie operacji gospodarczej podane jest tylko w walucie obcej jest obowiązany przeliczyć tę walutę na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z § 12 ust. 4 Rozporządzenia). Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku sporządzonego w walucie obcej.

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są faktury, w szczególności faktury, faktury VAT RR, faktury MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom określonym w ustawie o rachunkowości oraz w przepisach Ordynacji podatkowej i regulujących podatek od towarów i usług. Dowodami księgowymi są też inne dowody stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem, oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie i zawierające co najmniej (art. 12 ust. 3 pkt 2 Rozporządzenia):

• wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
• datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
• przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
• podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.

Za dowody księgowe uważa się również:

• dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
• noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
• dowody przesunięć;
• dowody opłat pocztowych i bankowych;

inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat.

Najczęściej zapisy w księdze dokonywane są na podstawie faktur zakupowych, jednak w niektórych przypadkach wystarczą dowody wewnętrzne.

 

Paragon

Zgodnie z § 14 ust. 4 Rozporządzenia, podatnicy mogą dokumentować paragonami jedynie zakupy dokonywane w jednostkach handlu detalicznego, takie jak:

• materiałów,
• środków czystości i bhp,
• materiałów biurowych,

Paragony te muszą być zaopatrzone w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon – określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru.

Organy podatkowe interpretują te przepisy w ten sposób, że tylko wymienione w nich wydatki można dokumentować paragonami. Jest to tzw. katalog zamknięty - żaden inny wydatek przedsiębiorcy prowadzącego PKPiR nie może być dokumentowany paragonami.

Tytułem przykładu można wskazać postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze z 4 kwietnia 2006 r., nr PD/415-31/06/R1, gdzie czytamy:

(...) W myśl § 14 ust. 4 paragonami można dokumentować zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych. Paragon ma być zaopatrzony w datę i stempel jednostki wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru. Z uwagi na powyższe paragon za przejazd taksówką nie może być dokumentem księgowym dla celów podatkowych. Nie można na jego podstawie zaliczyć wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (...).

Potwierdzenie powyższego możemy odnaleźć w piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie, nrPDA/415-5/PE/06, z 7 lipca 2006 r.

Powyższe stanowisko można znaleźć również w orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia z dnia 19 września 2012 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Bk 145/12

 

Uznanie za fakturę

Poza fakturami istnieją też dokumenty, które - na mocy § 3 ust. 4 Rozporządzenia z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (tj. Dz.U. 2013 r. poz. 1485 z późn. zm.). Ważne jest jednak, by zawierały inne wymagane przepisami elementy. Wskazane rozporządzenie za fakturę uznaje również:

• bilety jednorazowe uprawniające do przejazdu na odległość nie mniejszą niż 50 km, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:

- nazwę sprzedawcy i numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku,
- numer i datę wystawienia biletu,
- cinformacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
- kwotę należności wraz z podatkiem,
- kwotę podatku;

• dokumenty dotyczące usług pośrednictwa finansowego zwolnionych od podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane:

- określenie usługodawcy i usługobiorcy,
- numer kolejny i datę ich wystawienia,
- nazwę usługi,
- kwotę, której dotyczy dokument;

• dowody zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi, jeżeli zawierają następujące dane:

- nazwę sprzedawcy i numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku,
- numer kolejny i datę wystawienia,
- informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi, w szczególności nazwę autostrady, za przejazd którą pobierana jest opłata,
- kwotę należności wraz z podatkiem,
- kwotę podatku;

• rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, z wyjątkiem, gdy do wystawienia faktury obowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

Za fakturę uznaje się dokument VAT dotyczący usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, za które pobierane są opłaty trasowe, wystawiany za okresy miesięczne przez Centralne Biuro Opłat Trasowych (CRCO) Europejskiej Organizacji do Spraw Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (EUROCONTROL) w imieniu Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej, jeżeli zawiera co najmniej następujące dane:

1. określenie usługobiorcy, usługodawcy oraz podmiotu wystawiającego dokument w imieniu usługodawcy;
2. informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy;
3. datę wystawienia;
4. stawkę podatku;
5. kwotę podlegającą opodatkowaniu bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
6. łączną kwotę należności wraz z podatkiem;
7. kwotę podatku.

 

Dowody wewnętrzne

Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Mówi o tym art. 14 ust. 1 Rozporządzenia.

Na podstawie dowodów wewnętrznych można dokumentować w księdze jedynie zapisy dotyczące:

• zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
• zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
• wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
• zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
• kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
• zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
• wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
• opłat sądowych i notarialnych;
• opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
• wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Jest to zamknięty katalog wydatków, które mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi, nie wymienione powyżej nie mogą być w ten sposób dokumentowane. Stanowisko takie potwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego w Miliczu, w piśmie nr PD 415/1/13/2006, z 8 grudnia 2006 r., w którym czytamy:

(...) W § 14 ust. 2 ww. wymieniono 9 przypadków zdarzeń gospodarczych, które mogą być udokumentowane poprzez wystawienie dowodów wewnętrznych. (...). A więc zakup nasion drzew leśnych nie mieści się w kategoriach wymienionych w tym przepisie.

Podsumowując, dochody uzyskane przez rolnika z tytułu sprzedaży nasion drzew leśnych są dochodami podlegającymi opodatkowaniu i powinny zostać wykazane w zeznaniu rocznym jako dochody z innych źródeł przychodów. Jednakże skupujący nie pełni funkcji płatnika podatku dochodowego i nie musi pobierać zaliczki na podatek. Natomiast dowodami księgowym przy zakupie nasion drzew leśnych nie mogą być dowody wewnętrzne. Mogą być umowy kupna sprzedaży, jeżeli spełniają wymogi opisane powyżej.W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji (...).

Opis otrzymanego towaru

Jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając:

• imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy,
• ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu.

Opis musi być potwierdzony oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury.

Jeżeli podatnik otrzyma materiał lub towar handlowy oraz fakturę na ten materiał lub towar handlowy w tym samym miesiącu, opis materiału należy dołączyć do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonać na podstawie otrzymanej faktury.

Podatnik może nie sporządzać opisu, jeżeli zakup udokumentowany jest specyfikacją dostawcy, pod warunkiem że specyfikacja spełnia wymogi określone dla opisu (§ 16 Rozporządzenia).

Wzór

Opis otrzymanego towaru nr 1/2010

W dniu 13 września 2013 roku r., otrzymano od firmy: Daruru sp. z o.o., ul. Bankruta 1, 78-100 Kołobrzeg, NIP xxxxxxxxxxxxx

Niżej wymieniony towar:

20 odtwarzaczy DVD

5 tabletów

8 notebooków

Warto dodać, iż dowody zastępcze mogą dokumentować operacje gospodarcze o znaczeniu marginalnym. Uznał tak Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w piśmie z dnia 19 grudnia 2006 r., nr 1472/ROP1/423-371/06/AK, w którym możemy przeczytać:

(...)W stanowisku Spółki podkreśla się, że „dowody zastępcze (oświadczenia) dotyczą tylko wydatków zagranicznych, zatem zakupy z nimi związane nie są opodatkowane polskim podatkiem od towarów i usług". Ani gramatyczna ani celowościowa wykładnia art.20 ust.4 zdanie drugie nie pozwala na przyjęcie za poprawną tezy, że dowody zastępcze mogą być stosowane tylko zamiast faktur nie zawierających operacji gospodarczych opodatkowanych polskim VATem. Z bezpośredniego brzmienia tego przepisu tak nie wynika, a z przepisu art.21 ust.3 i 5 wynika, że dowody wystawione w obcym języku są takimi samymi dowodami jak i dowody w języku polskim. Celem też generalnie przepisu art.20 ust.4 ustawy o rachunkowości jest ograniczenie stosowania dowodów zastępczych do operacji gospodarczych o znaczeniu raczej marginalnym, a więc do towarów i usług nie opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (zarówno w kraju jak i za granicą).

Dodatkowo z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że dowody zastępcze jakimi są oświadczenia pracownika o dokonanych wydatkach zawierają m.in. stwierdzenie pracownika o braku możliwości uzyskania dowodu źródłowego podczas gdy art.20 ust.4 ustawy o rachunkowości wymaga nie tylko samego stwierdzenia, ale i uzasadnienia niemożności uzyskania tego dowodu.

W tym znaczeniu oświadczenia, paragony i inne dowody zastępcze dokumentujące poniesienie wydatków opodatkowanych podatkiem VAT czy to w kraju czy zagranicą nie mogą w świetle art.9 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz powołanego przepisu art.20 ust.4 ustawy o rachunkowości dokumentować przedmiotowych wydatków, a więc jednocześnie w rozumieniu art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych udowadniać związku tych wydatków z osiąganiem przychodów, tj. wydatki wynikające z takich dowodów zastępczych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (...).

Dowody sprzedaży

Dowody wewnętrzne (sprzedaży) sporządza się raz na koniec dnia, w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami VAT. W takim dowodzie w jednej kwocie wykazana jest wartość przychodów osiągniętych w danym dniu, w którym nastąpiła sprzedaż (§ 19 Rozporządzenia). Nie trzeba sporządzać dowodu wewnętrznego, jeżeli wartość ze sprzedaży w danym dniu jest ewidencjonowana w inny sposób, np. przy zastosowaniu kasy rejestrującej, tzw. fiskalnej, czy przy zastosowaniu ewidencji sprzedaży.

Na podstawie dowodu wewnętrznego podatnik dokonuje zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym w sytuacji, gdy księgę prowadzi na bieżąco, czyli „z dnia na dzień". Zdarzają się również sytuacje, że podatnicy nie wiedzą lub zapominają o wystawieniu dowodu wewnętrznego i zapisują w księdze jedynie samą kwotę dziennej sprzedaży. Jest to działanie nieprawidłowe i taka księga może być uznana za wadliwą przez urzędnika organu podatkowego.

 

Kserokopia dokumentów

Kserokopia faktury czy też innego dokumentu nie jest dowodem, który może stanowić dokument księgowy. W razie braku właściwego dokumentu księgowego organ podatkowy może bowiem zakwestionować prawidłowość zapisów dokonanych w PKPiR.

Księga prowadzona w oparciu o dokumenty, które nie mogą stanowić dokumentów księgowych, może również zostać uznana za prowadzoną wadliwie, czyli niezgodnie z obowiązującymi przepisami.

Takie stanowisko potwierdził Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach, nr OG/005/31a/PDI/4115-10, z 19 kwietnia 2004 r., gdzie czytamy:

(...)przepisy nie przewidują, aby podatnicy mogli dokonywać zapisów w księdze przychodów i rozchodów na podstawie kopii faktury czy też faksu tej faktury. Dokumentem stanowiącym podstawę tych zapisów jest oryginał faktury (...).

Skradzione towary

Podstawą do zaliczenia wartości skradzionych towarów do kosztów uzyskania przychodów będzie protokół policyjny. Na jego podstawie należy sporządzić protokół strat, określający: datę wystawienia, przedmiot operacji, określenie straty ilościowo i wartościowo oraz podpis podatnika.

Na temat dokumentacji strat powstałych w wyniku kradzieży wypowiadają się również organy skarbowe. Przykładowo, w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piszu z 27 września 2005 r., nr PD-415/P/ /17/2005, czytamy:

(...) Właściwym dokumentem na okoliczność szkody powstałej w wyniku kradzieży jest posiadanie protokołu szkód potwierdzonego przez właściwe organy, np. policję, instytucję ubezpieczeniową. Dokument ten winien określać rodzaj szkody, jej ilość, wartość, przyczynę powstania straty, podpisy osób uprawnionych oraz datę. Istotne jest przy tym zachowanie należytej staranności podatnika przejawiające się przede wszystkim w zastosowaniu odpowiednich dla danej sytuacji środków ostrożności oraz przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa (...).

Na podstawie protokołu strat należy skorygować wartość zakupionych towarów handlowych według cen zakupu. Należy zatem wpisać wartość straty wykazanej w protokole w kolumnie 10 PKPiR ze znakiem minus bądź na czerwono. Jednocześnie na podstawie tego samego protokołu strat należy wpisać wartość poniesionej straty w kolumnie 13 - "Pozostałe wydatki".

 

Działalność w mieszkaniu sposób udokumentowania

Wydatki związane z opłatami za czynsz, prąd, wodę, gaz, telefon i ogrzewanie w części przypadającej na działalność gospodarczą powinny być udokumentowane dowodem wewnętrznym (art. 14 ust. 2 pkt 7 Rozporządzenia).

Podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na wymienione cele. W tym przypadku będą to faktury VAT, rachunki, książeczki czynszowe. Każdy dowód wewnętrzny powinien posiadać datę, podpis osoby, która dokonała wydatków, nazwę zakupionego towaru, ilość, cenę jednostkową oraz wartość, zaś w sytuacji innej niż zakup towaru - przedmiot operacji gospodarczej i wysokość kosztu. Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty (nr I USB I-2/415-31/06) wydanym 28 marca 2006 r., w którym czytamy:

(...) wydatki związane z eksploatacją lokalu, o których mowa w omawianym przypadku w tej części, w której przypadają na działalność gospodarczą, stanowią koszt uzyskania przychodów. Na udokumentowanie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczących niektórych (kosztów) wydatków mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Wspomniane dowody mogą dotyczyć wyłącznie wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele. Reasumując, jeśli wydatki związane z eksploatacją lokalu w części przypadającej na działalność gospodarczą stanowią 10 proc. kwoty obejmującej całość opłat eksploatacyjnych za ten lokal, to stanowią one w tej części koszty uzyskania przychodów (...).

Autor; Rafał Styczyński, doradca podatkowy – wpisany na listę Ministerstwa Finansów i Krajowej Rady Doradców Podatkowych, Nr wpisu: 10654.