Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	O
Outsourcing	Outsourcing to działania organizacyjno-prawne polegające na zmianie struktury organizacyjnej lub zakresów działania i obowiązków jednostek organizacyjnych i stanowisk ograniczające zakres działalności w ramach struktury przedsiębiorstwa i zakresów czynności pracowników, na rzecz pozyskania zewnętrznego świadczenia usług. Outsourcing (ang. outside-resource-using) – inaczej: „obsługa zewnętrzna” to jedna z najefektywniejszych strategii zarządzania, oznaczająca korzystanie ze źródeł (zasobów) zewnętrznych^[1] poprzez wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych, realizowanych przez nie funkcji i przekazanie ich do wykonania usługodawcy zewnętrznemu^[2], który jest w stanie wykonywać dane procesy skuteczniej. Outsourcing polegać będzie zatem na przekazywaniu m.in. zadań, funkcji, projektów i procesów do realizacji innym podmiotom^[3]. Zastosowanie koncepcji outsourcingu umożliwia firmie: redukcję oraz kontrolę kosztów, a tym samym zwiększenie efektywności poprzez oszczędność czasu i zasobów ludzkich ^[4], uwolnienie zasobów przedsiębiorstwa poprzez skupienie uwagi na podstawowej działalności, z której generuje zyski^[5], poprawę jakości poprzez gwarancję wysokiego poziomu wykonania usługi^[6], dostęp do nowoczesnych technologii i specjalistycznej wiedzy^[7], tym samym zwiększenie elastyczności firmy, poprawie stosunków z klientami^[8], zwiększeniu bezpieczeństwa poprzez podział ryzyka. W zależności od potrzeb danego przedsiębiorstwa istnieje możliwość wyboru outsourcingu pełnego lub selektywnego. W pierwszym przypadku będziemy mieli do czynienia z kompleksową obsługą danego etapu, procesu produkcji lub świadectwa usługi przez zewnętrznego wykonawcę, z kolei w drugim istnieje możliwość wyboru, jakie konkretne obszary czy czynności chcemy przekazać do realizacji zewnętrznej. Umożliwienie selektywnego wyboru wskazanych obszarów działalności pozwala na maksymalne dopasowanie świadczonych firmie usług do aktualnych jej potrzeb. Outsourcing jest działaniem dla długoterminowej współpracy i tworzy szczególny rodzaj więzi pomiędzy firmami oparty na kooperacji. Patrz umowy dostawy, kooperacji. W krajowej praktyce najczęściej takie działanie sprowadza się do ograniczania zatrudnienia i likwidacji stanowisk pracy połączonego z zaoferowaniem dotychczasowemu pracownikowi umowy o świadczenie usług lecz już jako przedsiębiorca. (Patrz też zawieranie umowy o pracę i umowa dostawy). Omawiane pojęcie jest przedmiotem orzeczeń sądowych i piśmiennictwa – np. w Komentarzu do Kodeksu cywilnego pod redakcją K. Pietrzykowskiego w ten sposób zdefiniowana outsourcing: „problem prawnego charakteru umowy outsourcingu był przedmiotem rozważań SA w Katowicach. Zdaniem Sądu outsourcing to pojęcie zaczerpnięte z języka angielskiego, niemające odpowiednika w języku polskim. W doktrynie przyjmuje się, że jest to system umów o przedsiębiorstwie, polegający na tym, że obsługę przedsiębiorstwa powierza się podmiotom zewnętrznym, niebędącym jego pracownikami. Istotą outsourcingu jest więc jego zewnętrzność i równorzędny charakter stosunków pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym a przedsiębiorcą przyjmującym zlecenie. Outsourcing w znaczeniu węższym dotyczy obsługi w zakresie potrzeb wewnętrznych (np. umowa o prowadzenie ksiąg rachunkowych), natomiast w znaczeniu szerszym dotyczy także właściwej działalności przedsiębiorcy zlecającego adresowanej do jego odbiorców. Zlecający zamiast sam świadczyć usługi lub wytwarzać samemu produkty dostarczane odbiorcom, powierza to osobom trzecim. W takim przypadku przedsiębiorca zlecający zawiera umowy nie z własnymi pracownikami, lecz z osobami trzecimi i stosunek prawny pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym a "outsourcingowcem" łączy podmioty równorzędne, dla których właściwe mogą być umowy zlecenia, świadczenia usług, o dzieło, sprzedaży lub dostawy. O tym, która z powyższych umów łączy strony, decyduje jej treść, a nie tytuł. W ocenie SA określone w umowie świadczenie pozwanej polegało na udostępnieniu przez pozwaną powódce jej pracowników do wykonywania określonej pracy, i jest to umowa starannego działania, a nie rezultatu. Jest bowiem bezsporne, że pozwana w zamian za swoje świadczenie miała otrzymywać miesięczne wynagrodzenie, niezależnie od liczby opracowanych przez jej pracowników map wektorowych. Łącząca strony umowa jest zatem umową o świadczenie usług w rozumieniu art. 750, do której odpowiednie zastosowanie mają przepisy o umowie zlecenia (wyr. SA w Katowicach z 28.10.2009 r., V ACa 418/09, OSA/Kat. 2010, Nr 1, poz. 5). Literatura: Grudziński W.M., I.K. Hejduk, Metody projektowania systemów zarządzania, wyd. Difin, Warszawa 2004. Kalinowska K. , Outsourcing jako metoda zarządzania przedsiębiorstwem, Zeszyty Naukowe Polityki Europejskie, Finanse i Marketing, Nr 3 (52), 2010. Kanczew M., Prawne aspekty outsourcingu, Warszawa. Matejun M. , Rodzaje outsourcingu i kierunki jego wykorzystania, Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Organizacja i Zarządzanie, Nr 989 (z. 42), 2006. Trocki M., Outsourcing: metoda restrukturyzacji działalności gospodarczej, wyd. PWE, Warszawa 2001. Ogiegło [w:] Kodeks cywilny. Tom II. Komentarz. Art. 450 – 1088 (red. K. Pietrzykowski), komentarz do art. 750 Kodeksu cywilnego, wyd. 10, Legalis, Nb. 11. -- ^[1] W.M. Grudziński, I.K. Hejduk, Metody projektowania systemów zarządzania, wyd. Difin, Warszawa 2004, s. 210. ^[2] M. Trocki, Outsourcing: metoda restrukturyzacji działalności gospodarczej, wyd. PWE, Warszawa 2001, s. 13 ^[3] M. Matejun, Rodzaje outsourcingu i kierunki jego wykorzystania, Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Organizacja i Zarządzanie, Nr 989 (z. 42), 2006, str. 19 ^[4] K. Kalinowska, Outsourcing jako metoda zarządzania przedsiębiorstwem, Zeszyty Naukowe Polityki Europejskie, Finanse i Marketing, Nr 3 (52), 2010, s. 262 ^[5] M. Kanczew, Prawne aspekty outsourcingu, Warszawa, s. 9 ^[6] Ibidem, s. 8. ^[7] Ibidem, s. 8-9. ^[8] K. Kalinowska, op. cit., s. 263 Zobacz także: Zarządzanie logistyczne Zarządzanie przez wyniki

Outsourcing

Outsourcing to działania organizacyjno-prawne polegające na zmianie struktury organizacyjnej lub zakresów działania i obowiązków jednostek organizacyjnych i stanowisk ograniczające zakres działalności w ramach struktury przedsiębiorstwa i zakresów czynności pracowników, na rzecz pozyskania zewnętrznego świadczenia usług.

Outsourcing (ang. outside-resource-using) – inaczej: „obsługa zewnętrzna” to jedna z najefektywniejszych strategii zarządzania, oznaczająca korzystanie ze źródeł (zasobów) zewnętrznych^[1] poprzez wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych, realizowanych przez nie funkcji i przekazanie ich do wykonania usługodawcy zewnętrznemu^[2], który jest w stanie wykonywać dane procesy skuteczniej. Outsourcing polegać będzie zatem na przekazywaniu m.in. zadań, funkcji, projektów i procesów do realizacji innym podmiotom^[3].

Zastosowanie koncepcji outsourcingu umożliwia firmie:

redukcję oraz kontrolę kosztów, a tym samym zwiększenie efektywności poprzez oszczędność czasu i zasobów ludzkich ^[4],
uwolnienie zasobów przedsiębiorstwa poprzez skupienie uwagi na podstawowej działalności, z której generuje zyski^[5],
poprawę jakości poprzez gwarancję wysokiego poziomu wykonania usługi^[6],
dostęp do nowoczesnych technologii i specjalistycznej wiedzy^[7], tym samym zwiększenie elastyczności firmy,
poprawie stosunków z klientami^[8],
zwiększeniu bezpieczeństwa poprzez podział ryzyka.

W zależności od potrzeb danego przedsiębiorstwa istnieje możliwość wyboru outsourcingu pełnego lub selektywnego. W pierwszym przypadku będziemy mieli do czynienia z kompleksową obsługą danego etapu, procesu produkcji lub świadectwa usługi przez zewnętrznego wykonawcę, z kolei w drugim istnieje możliwość wyboru, jakie konkretne obszary czy czynności chcemy przekazać do realizacji zewnętrznej. Umożliwienie selektywnego wyboru wskazanych obszarów działalności pozwala na maksymalne dopasowanie świadczonych firmie usług do aktualnych jej potrzeb.

Outsourcing jest działaniem dla długoterminowej współpracy i tworzy szczególny rodzaj więzi pomiędzy firmami oparty na kooperacji. Patrz umowy dostawy, kooperacji.

W krajowej praktyce najczęściej takie działanie sprowadza się do ograniczania zatrudnienia i likwidacji stanowisk pracy połączonego z zaoferowaniem dotychczasowemu pracownikowi umowy o świadczenie usług lecz już jako przedsiębiorca. (Patrz też zawieranie umowy o pracę i umowa dostawy).

Omawiane pojęcie jest przedmiotem orzeczeń sądowych i piśmiennictwa – np. w Komentarzu do Kodeksu cywilnego pod redakcją K. Pietrzykowskiego w ten sposób zdefiniowana outsourcing: „problem prawnego charakteru umowy outsourcingu był przedmiotem rozważań SA w Katowicach. Zdaniem Sądu outsourcing to pojęcie zaczerpnięte z języka angielskiego, niemające odpowiednika w języku polskim. W doktrynie przyjmuje się, że jest to system umów o przedsiębiorstwie, polegający na tym, że obsługę przedsiębiorstwa powierza się podmiotom zewnętrznym, niebędącym jego pracownikami. Istotą outsourcingu jest więc jego zewnętrzność i równorzędny charakter stosunków pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym a przedsiębiorcą przyjmującym zlecenie. Outsourcing w znaczeniu węższym dotyczy obsługi w zakresie potrzeb wewnętrznych (np. umowa o prowadzenie ksiąg rachunkowych), natomiast w znaczeniu szerszym dotyczy także właściwej działalności przedsiębiorcy zlecającego adresowanej do jego odbiorców. Zlecający zamiast sam świadczyć usługi lub wytwarzać samemu produkty dostarczane odbiorcom, powierza to osobom trzecim. W takim przypadku przedsiębiorca zlecający zawiera umowy nie z własnymi pracownikami, lecz z osobami trzecimi i stosunek prawny pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym a "outsourcingowcem" łączy podmioty równorzędne, dla których właściwe mogą być umowy zlecenia, świadczenia usług, o dzieło, sprzedaży lub dostawy. O tym, która z powyższych umów łączy strony, decyduje jej treść, a nie tytuł. W ocenie SA określone w umowie świadczenie pozwanej polegało na udostępnieniu przez pozwaną powódce jej pracowników do wykonywania określonej pracy, i jest to umowa starannego działania, a nie rezultatu. Jest bowiem bezsporne, że pozwana w zamian za swoje świadczenie miała otrzymywać miesięczne wynagrodzenie, niezależnie od liczby opracowanych przez jej pracowników map wektorowych. Łącząca strony umowa jest zatem umową o świadczenie usług w rozumieniu art. 750, do której odpowiednie zastosowanie mają przepisy o umowie zlecenia (wyr. SA w Katowicach z 28.10.2009 r., V ACa 418/09, OSA/Kat. 2010, Nr 1, poz. 5).

Literatura:

Grudziński W.M., I.K. Hejduk, Metody projektowania systemów zarządzania, wyd. Difin, Warszawa 2004.
Kalinowska K. , Outsourcing jako metoda zarządzania przedsiębiorstwem, Zeszyty Naukowe Polityki Europejskie, Finanse i Marketing, Nr 3 (52), 2010.
Kanczew M., Prawne aspekty outsourcingu, Warszawa.
Matejun M. , Rodzaje outsourcingu i kierunki jego wykorzystania, Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Organizacja i Zarządzanie, Nr 989 (z. 42), 2006.
Trocki M., Outsourcing: metoda restrukturyzacji działalności gospodarczej, wyd. PWE, Warszawa 2001.
Ogiegło [w:] Kodeks cywilny. Tom II. Komentarz. Art. 450 – 1088 (red. K. Pietrzykowski), komentarz do art. 750 Kodeksu cywilnego, wyd. 10, Legalis, Nb. 11.

^[1] W.M. Grudziński, I.K. Hejduk, Metody projektowania systemów zarządzania, wyd. Difin, Warszawa 2004, s. 210.

^[2] M. Trocki, Outsourcing: metoda restrukturyzacji działalności gospodarczej, wyd. PWE, Warszawa 2001, s. 13

^[3] M. Matejun, Rodzaje outsourcingu i kierunki jego wykorzystania, Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Organizacja i Zarządzanie, Nr 989 (z. 42), 2006, str. 19

^[4] K. Kalinowska, Outsourcing jako metoda zarządzania przedsiębiorstwem, Zeszyty Naukowe Polityki Europejskie, Finanse i Marketing, Nr 3 (52), 2010, s. 262

^[5] M. Kanczew, Prawne aspekty outsourcingu, Warszawa, s. 9

^[6] Ibidem, s. 8.

^[7] Ibidem, s. 8-9.

^[8] K. Kalinowska, op. cit., s. 263

Zobacz także: