Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	D
Dokument prywatny	Zgodnie z art. 77³ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako „k.c.”) nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią nosi miano dokumentu. Istnieje wiele rodzajów dokumentów m.in. prywatny, urzędowy, elektroniczny. Stanowią one dowód dokonania określonej czynności prawnej (ad probationem), a forma dokumentowa (pisemna) może warunkować jej ważność (as solemnitatem). Do dokumentu prywatnego odnosi się art. 245 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (dalej jako: „k.p.c.”): „dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie”. Dla pełniejszego oddania istoty regulacji należy wyjaśnić znaczenie pojęć oświadczenie woli oraz podpis. Co do pierwszego - zgodnie z art. 60 k.c. oświadczeniem woli jest każde zachowanie się osoby, które w sposób co najmniej dostateczny wyraża jej wolę, również w postaci elektronicznej. Nie istnieje definicja legalna podpisu, ale prawodawca wielokrotnie odnosi się do tego pojęcia. Należy przyjąć, że jest to znak graficzny przedstawiający imię i nazwisko osoby, która go składa. W doktrynie występuje również pogląd, że za podpis można uznać znak graficzny tego kto go składa, o ile można na tej podstawie go zidentyfikować. Dokument prywatny należy definiować a contrario wobec dokumentu urzędowego – z uwagi na kryterium wystawcy - a więc pochodzi on od osoby prywatnej (osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej – z art. 33¹k.c.). Zgodnie z przywołanym art. 245 k.p.c. dokument prywatny powinien być podpisany. Ustawodawca nie wprowadza wymagań, co do jego treści i formy, jednak natura dokumentu wymaga, aby niósł on określoną treść. Dokumenty urzędowe i prywatne są środkami dowodowymi w postępowaniu sądowym. Przykładami dokumentu prywatnego są: świadectwo pracy, pokwitowanie wydawane komitentowi (umowa komisu), zaświadczenie o stanie zdrowia Z przywołanego już art. 245 k.p.c. wynika domniemanie autentyczności dokumentu prywatnego. Do kwestii tej odniósł się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r. I CSK 25/12: „Prawdziwość dokumentu prywatnego oznacza jego autentyczność, czyli to, że nie jest on podrobiony, że sporządziła go osoba na nim podpisana. (…) Dokument prywatny jest dowodem tego, że osoba podpisująca ten dokument złożyła oświadczenie w nim zawarte, a nie tego, że miały miejsce podane w nim fakty. Znaczenie tego dowodu w procesie dowodzenia nie jest uprzywilejowane i podlega on ocenie według ogólnych zasad przewidzianych”. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.). Źródła: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2012 r. I CSK 25/12. Zobacz także: Dokument elektroniczny Dokument prywatny mający moc dokumentu urzędowego

Dokument prywatny

Zgodnie z art. 77³ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako „k.c.”) nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią nosi miano dokumentu. Istnieje wiele rodzajów dokumentów m.in. prywatny, urzędowy, elektroniczny. Stanowią one dowód dokonania określonej czynności prawnej (ad probationem), a forma dokumentowa (pisemna) może warunkować jej ważność (as solemnitatem).

Do dokumentu prywatnego odnosi się art. 245 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (dalej jako: „k.p.c.”): „dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie”. Dla pełniejszego oddania istoty regulacji należy wyjaśnić znaczenie pojęć oświadczenie woli oraz podpis.

Co do pierwszego - zgodnie z art. 60 k.c. oświadczeniem woli jest każde zachowanie się osoby, które w sposób co najmniej dostateczny wyraża jej wolę, również w postaci elektronicznej. Nie istnieje definicja legalna podpisu, ale prawodawca wielokrotnie odnosi się do tego pojęcia. Należy przyjąć, że jest to znak graficzny przedstawiający imię i nazwisko osoby, która go składa. W doktrynie występuje również pogląd, że za podpis można uznać znak graficzny tego kto go składa, o ile można na tej podstawie go zidentyfikować.

Dokument prywatny należy definiować a contrario wobec dokumentu urzędowego – z uwagi na kryterium wystawcy - a więc pochodzi on od osoby prywatnej (osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej – z art. 33¹k.c.). Zgodnie z przywołanym art. 245 k.p.c. dokument prywatny powinien być podpisany. Ustawodawca nie wprowadza wymagań, co do jego treści i formy, jednak natura dokumentu wymaga, aby niósł on określoną treść. Dokumenty urzędowe i prywatne są środkami dowodowymi w postępowaniu sądowym.

Przykładami dokumentu prywatnego są:

świadectwo pracy,
pokwitowanie wydawane komitentowi (umowa komisu),
zaświadczenie o stanie zdrowia

Z przywołanego już art. 245 k.p.c. wynika domniemanie autentyczności dokumentu prywatnego. Do kwestii tej odniósł się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r. I CSK 25/12: „Prawdziwość dokumentu prywatnego oznacza jego autentyczność, czyli to, że nie jest on podrobiony, że sporządziła go osoba na nim podpisana. (…) Dokument prywatny jest dowodem tego, że osoba podpisująca ten dokument złożyła oświadczenie w nim zawarte, a nie tego, że miały miejsce podane w nim fakty. Znaczenie tego dowodu w procesie dowodzenia nie jest uprzywilejowane i podlega on ocenie według ogólnych zasad przewidzianych”.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.),
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.).

Źródła: