Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	P
PPK – Pracownicze Plany Kapitałowe	Pracownicze Plany Kapitałowe to program stworzony z myślą o pracownikach, którzy chcieliby zaoszczędzić środki na późniejsze lata. Plan ten jest uregulowany ustawą z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych. Zgodnie z nią pracodawca zawiera w imieniu i na rzecz zatrudnionych pracowników umowę o prowadzenie PPK. Zasadniczo jest ona zawierana z instytucją finansową wybraną przez pracodawcę. Udział w PPK jest dobrowolny, czyli pracownicy nie mają obowiązku odkładania środków na rachunek PPK. Jeśli dany pracownik zdecyduje, że nie chce uczestniczyć w tym programie, powinien złożyć rezygnację, wówczas wypłata pracownika nie będzie pomniejszana o wpłaty na PPK. Złożenie rezygnacji z PPK jest jednak terminowe. Jeśli pracownik nadal nie będzie chciał w nich uczestniczyć, będzie musiał składać deklarację o rezygnacji co 4 lata. Pracodawca będzie miał obowiązek co 4 lata informować o ponownym dokonywaniu wpłat (art. 23 pkt 5 ustawy o PPK). W przypadku rezygnacji przed ukończeniem 60 roku życia uzbierane oszczędności zostaną pomniejszone o kwoty, które przelało państwo. Nieco inaczej będzie w przypadku, kiedy pracownik poważnie zachoruje, wówczas będzie miał prawo wypłacić część uzbieranych oszczędności i to bez żadnych konsekwencji finansowych. Warto również nadmienić, że pracownik będzie miał prawo wypłacić wszystkie zgromadzone środki przed 60 rokiem życia w przypadku, kiedy będzie chciał przeznaczyć środki na wkład własny na zakup mieszkania. Wpłaty na Pracownicze Plany Kapitałowe będą pochodzić z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika i z budżetu państwa. Państwo zasili jednorazowo rachunek wpłatą powitalną w wysokości 250 zł, co roku wpłaci również na rachunek pracownika 240 zł tzw. dopłaty rocznej, przy spełnieniu odpowiednich warunków. Wybrana przez pracodawcę instytucja utworzy rachunki dla wszystkich pracowników. Wpłaty po stronie pracownika i pracodawcy będą naliczane procentowo na podstawie wynagrodzenia brutto pracownika, zaś wpłaty po stronie pracodawcy nie będą stałe i nie będą w żaden sposób zależeć od wysokości jego wynagrodzenia. W przypadku pracodawcy podstawowa wpłata, która powinna być przez niego uiszczana, wynosi 1,5% wynagrodzenia pracownika. Podmiot zatrudniający może jednak zadeklarować większą wpłatę (dodatkową) – może wynosić maksymalnie 2,5% wynagrodzenia. W przypadku pracownika wpłata podstawowa wynosi co do zasady 2% wynagrodzenia. Zgodnie z art. 27 ustawy o PPK, wysokość wpłaty na Pracownicze Plany Kapitałowe ze środków pracownika może wynosić mniej niż jego 2%, ale nie mniej niż 0,5%, jeśli jego wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 120% minimalnego wynagrodzenia. I tu podobnie jak w przypadku wpłaty dodatkowej po stronie pracodawcy, również sam pracownik może zadeklarować dodatkową sumę. Wysokość tej wpłaty nie może być wyższa niż 2% wynagrodzenia. Wszystkie formalności dotyczące PPK powinien wypełnić pracodawca, zaś sam pracownik musi wyłącznie podjąć decyzję, czy chce przynależeć do tego programu. W przypadku pracodawców tworzenie PPK jest więc obowiązkowe, a niedopełnienie obowiązków związanych z PPK podlega karze grzywny w wysokości od 1000 zł do 1 000 000 zł. Co istotne, z PPK pracownik może w każdej chwili zrezygnować, wówczas zostaną mu wypłacone pieniądze, jednak pomniejszone o środki wpłacone przez państwo. Wpłaty finansowane przez pracodawcę stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy, od którego należy obliczać i pobierać podatek dochodowy. Wpłata finansowana przez pracodawcę staje się przychodem pracownika w momencie przekazania jej przez pracodawcę do instytucji finansowej, czyli w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wpłaty te zostały obliczone. PPK to rozwiązanie, które ma na celu pomóc pracownikom w dodatkowym oszczędzaniu na swoją emeryturę. Przedsiębiorca ma obowiązek dokonywać wpłat do PPK, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał stosunek prawny wynikający z umowy o prowadzenie PPK. Wpłata pieniędzy do PPK przez pracownika oznacza, że jego pensja będzie nieco niższa niż dotąd, przy niższych wypłatach może być to odczuwalne dla pracowników. Każdy uczestnik PPK może jednak w każdej chwili zrezygnować z PPK, bowiem uczestnictwo w nim jest dobrowolne. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1342 z późn. zm.). ZOBACZ TAKŻE: Minimalna stawka godzinowa, a obowiązek ewidencjonowania godzin pracy na zleceniu Ubezpieczenia społeczne a zatrudnianie pracowników na podstawie umowy cywilnoprawnej

PPK – Pracownicze Plany Kapitałowe

Pracownicze Plany Kapitałowe to program stworzony z myślą o pracownikach, którzy chcieliby zaoszczędzić środki na późniejsze lata. Plan ten jest uregulowany ustawą z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych. Zgodnie z nią pracodawca zawiera w imieniu i na rzecz zatrudnionych pracowników umowę o prowadzenie PPK. Zasadniczo jest ona zawierana z instytucją finansową wybraną przez pracodawcę.

Udział w PPK jest dobrowolny, czyli pracownicy nie mają obowiązku odkładania środków na rachunek PPK. Jeśli dany pracownik zdecyduje, że nie chce uczestniczyć w tym programie, powinien złożyć rezygnację, wówczas wypłata pracownika nie będzie pomniejszana o wpłaty na PPK. Złożenie rezygnacji z PPK jest jednak terminowe. Jeśli pracownik nadal nie będzie chciał w nich uczestniczyć, będzie musiał składać deklarację o rezygnacji co 4 lata. Pracodawca będzie miał obowiązek co 4 lata informować o ponownym dokonywaniu wpłat (art. 23 pkt 5 ustawy o PPK). W przypadku rezygnacji przed ukończeniem 60 roku życia uzbierane oszczędności zostaną pomniejszone o kwoty, które przelało państwo. Nieco inaczej będzie w przypadku, kiedy pracownik poważnie zachoruje, wówczas będzie miał prawo wypłacić część uzbieranych oszczędności i to bez żadnych konsekwencji finansowych. Warto również nadmienić, że pracownik będzie miał prawo wypłacić wszystkie zgromadzone środki przed 60 rokiem życia w przypadku, kiedy będzie chciał przeznaczyć środki na wkład własny na zakup mieszkania.

Wpłaty na Pracownicze Plany Kapitałowe będą pochodzić z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika i z budżetu państwa. Państwo zasili jednorazowo rachunek wpłatą powitalną w wysokości 250 zł, co roku wpłaci również na rachunek pracownika 240 zł tzw. dopłaty rocznej, przy spełnieniu odpowiednich warunków.

Wybrana przez pracodawcę instytucja utworzy rachunki dla wszystkich pracowników. Wpłaty po stronie pracownika i pracodawcy będą naliczane procentowo na podstawie wynagrodzenia brutto pracownika, zaś wpłaty po stronie pracodawcy nie będą stałe i nie będą w żaden sposób zależeć od wysokości jego wynagrodzenia. W przypadku pracodawcy podstawowa wpłata, która powinna być przez niego uiszczana, wynosi 1,5% wynagrodzenia pracownika. Podmiot zatrudniający może jednak zadeklarować większą wpłatę (dodatkową) – może wynosić maksymalnie 2,5% wynagrodzenia.

W przypadku pracownika wpłata podstawowa wynosi co do zasady 2% wynagrodzenia. Zgodnie z art. 27 ustawy o PPK, wysokość wpłaty na Pracownicze Plany Kapitałowe ze środków pracownika może wynosić mniej niż jego 2%, ale nie mniej niż 0,5%, jeśli jego wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 120% minimalnego wynagrodzenia. I tu podobnie jak w przypadku wpłaty dodatkowej po stronie pracodawcy, również sam pracownik może zadeklarować dodatkową sumę. Wysokość tej wpłaty nie może być wyższa niż 2% wynagrodzenia.

Wszystkie formalności dotyczące PPK powinien wypełnić pracodawca, zaś sam pracownik musi wyłącznie podjąć decyzję, czy chce przynależeć do tego programu. W przypadku pracodawców tworzenie PPK jest więc obowiązkowe, a niedopełnienie obowiązków związanych z PPK podlega karze grzywny w wysokości od 1000 zł do 1 000 000 zł. Co istotne, z PPK pracownik może w każdej chwili zrezygnować, wówczas zostaną mu wypłacone pieniądze, jednak pomniejszone o środki wpłacone przez państwo. Wpłaty finansowane przez pracodawcę stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy, od którego należy obliczać i pobierać podatek dochodowy. Wpłata finansowana przez pracodawcę staje się przychodem pracownika w momencie przekazania jej przez pracodawcę do instytucji finansowej, czyli w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wpłaty te zostały obliczone.

PPK to rozwiązanie, które ma na celu pomóc pracownikom w dodatkowym oszczędzaniu na swoją emeryturę. Przedsiębiorca ma obowiązek dokonywać wpłat do PPK, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał stosunek prawny wynikający z umowy o prowadzenie PPK. Wpłata pieniędzy do PPK przez pracownika oznacza, że jego pensja będzie nieco niższa niż dotąd, przy niższych wypłatach może być to odczuwalne dla pracowników. Każdy uczestnik PPK może jednak w każdej chwili zrezygnować z PPK, bowiem uczestnictwo w nim jest dobrowolne.

Podstawa prawna: